Aalangatti Mazhai - 5

௫- கனமழை

(துளிகள் பெரியதாக எடை அதிகம் கொண்டதாகப் பொழியும் மழையை, கனமழை என்கிறோம்.)

வர்ஷிணியை மீண்டும் சந்திக்க வருவதாகச் சொல்லியிருந்த அந்த வார இறுதியில் அவனது நண்பன் வர்கீஸ் மேத்யூவுடன் மாஸ்கோவின் சாலைகளில் சுற்றிக்கொண்டிருந்தான் கிருஷ்ணா.

தொழில் நிமித்தம் அவனை நேரில் சந்திக்கச் சென்றவன்தான், மீளமுடியாவண்ணம் அவனிடம் வகையாகச் சிக்கிக்கொண்டான்.

வர்கீஸ் அவனது உயிர் நண்பன். கடவுளின் தேசம் எனப் போற்றப்படும் கேரளத்தின் மலைகளில் சில காபி மற்றும் தேநீர் பண்ணைத் தோட்டங்களுக்குச் சொந்தக்காரன்.

அவனுடைய பாட்டனார் காலம் தொட்டே தேயிலை காஃபி முதலியவற்றைப் பயிரிட்டுப் பதப்படுத்தி ஏற்றுமதி செய்து வருகிறார்கள். இதில் வர்கீஸ் சற்று வித்தியாசமாகச் சிந்திக்க, ‘கிக் வித் கஃபே’ என்கிற பெயரில் காஃபி ஷாப்களை தொடங்கினான். காபி, டீ மற்றும் கொக்கோ ட்ரிங்க்ஸ் போன்றவைதான் அவர்களது முக்கிய வணிகம்.

ஐந்து வருடங்களுக்கு முன் அவன் இந்த நிறுவனத்தைத் தொடங்கியபொழுது முழுக்க முழுக்க அவனுக்குத் தோள் கொடுத்தது கிருஷ்ணாதான்.

வர்கீசின் பெயரில் இருந்த சில சொத்துக்களின்பேரில் வங்கிக் கடன் பெற்றுக் குறுகிய முதலீட்டுடன் வெறும் ஐந்து கிளைகளுடன் திருவனந்தபுரத்தில் தொடங்கியது, இப்பொழுது இந்தியாவின் முக்கிய நகரங்கள் அனைத்திலும் குறிப்பாக மால்கள், விமான நிலையங்கள் என நூற்றுக்கணக்கான அவுட்லெட்களுடன் பரந்துவிரிந்து கோலோச்சிக் கொண்டிருக்கிறது.

இந்த வெற்றிக்கு வர்கீஸ் செய்த முதலீடு மட்டுமே கரணம் என்று சொன்னால் அதை அவனே ஒப்புக்கொள்ள மாட்டான். காரணம் அதன் பின்னே இருப்பது கிருஷ்ணாவின் வியாபார மூளை. அவன் குடும்பத்தினரே அவனை நம்பி முதல் போடத் தயங்கியபோது, “நீ துணிஞ்சு இறங்குடா மச்சான், பார்த்துக்கலாம்’ என அவனுடன் நின்றது கிருஷ்ணா மட்டுமே.

அதனாலேயே இந்தத் தொழிலில் அவனையும் ஒரு பங்குதாரராக அவன் சேர்த்துக்கொள்ள முனைய, அந்தத் தொழிலில் ஈடுபட அவனுக்கு ஆர்வமில்லை. அன்றைய காலகட்டத்தில் அவனது மனநிலை வேறு முற்றிலும் வேறொரு மாதிரி இருக்க கிருஷ்ணா அதற்கு உடன்படவேயில்லை.

ஆனால் இடையிடையே தொழிலில் ஏற்படும் சிக்கல்களையெல்லாம் எதிர்கொள்ள அவனுடைய ஆலோசனை வர்கீசுக்கு அடிக்கடி தேவைப்பட்டது. அவனது ஆலோசனைகளுக்கு சம்பளமாக ஒரு பெரிய தொகையை அவனது வாங்கி கணக்கில் செலுத்திவிடுவான் வர்கீஸ், கிருஷ்ணாவின் மறுப்பையெல்லாம் காதிலேயே வாங்காமல்.

அவன் கிருஷ்ணாவை நச்சரித்துக்கொண்டே இருந்ததற்கு ஏற்ப, நான்கு வருடம் கடந்து அவன் தானாகவே வந்து தென் இந்தியக் கிளைகளின் ப்ரான்சைசி உரிமத்தை முறையாகப் பெற விரும்பவதகக் கேட்க, சந்தோஷமாகக் தூக்கிக் கொடுத்துவிட்டான். அதுவும் இப்பொழுது தங்கள் நிறுவனத்தை உலகச் சந்தை முழுவதிலும் கொண்டுசெல்லும் முனைப்பிலும் இறங்கியிருக்கிறான். எனவே கிருஷ்ணாவின் துணை வர்கீசுக்கு மிக மிக அத்தியாவசியமாக இருந்தது.

அதன் தொடர்ச்சிதான் இந்த மாஸ்கோ பயணம்.

ப்ரான்சைசி உரிமம் பெறுவது தொடர்பான ஆவணங்களைத் தயார் செய்து கையெழுத்திட்டு அதை முறையாகப் பதிவு செய்வதற்காகக் கிருஷ்ணாவை நேரில் வரச் சொல்லியிருந்தான் வர்கீஸ்.

இப்பொழுது அவன் கேரளா வந்ததே அதற்காகத்தான் என்றாலும் வர்ஷிணியை அருகிலிருந்து தரிசிக்க இதை ஒரு சாக்காகப் பயன்படுத்திக்கொண்டான், அவ்வளவுதான்.

அவனது மனம் முழுவதும் அமிர்தவர்ஷிணி என்பவள் மட்டுமே வியாபித்திருக்க, அவனுடைய அட்டவணைப் படி ஞாயிறு காலையே திருவனந்தபுரத்தில் இருந்திருக்கவேண்டும்.

மாஸ்கோ வரமாட்டேன் என மறுத்த கிருஷ்ணாவை, இந்த வர்கீஸ்தான் விவரம் புரியாமல் விடாப்பிடியாகக் கட்டி இழுத்து வந்திருக்கிறான்.

அவனைச் சந்தித்த பிறகோ தொழில் முதல் இடத்தை பிடித்துக்கொள்ள வர்ஷிணி பின்னுக்குப் போய்விட்டாள். ‘இந்த வார இறுதியில் இங்கே திரும்ப வருவேன்’ என அவன் சொல்லிவிட்டு வந்ததை அவள் வெகுத் தீவிரமாக எடுத்துக்கொண்டு அவனுக்காகக் காத்திருக்கிறாள் என்பதை மட்டும் அவன் அறிந்திருந்தால், நேரா நேரத்துக்கு அவளுடன் சேட் செய்து ‘என் வீட்டில் இரவு, அங்கே இரவா இல்ல பகலா?’ என்கிற ரீதியில் எதாவது ஸ்வீட் நதிங்க்ஸையாவது பேசித் தொலைத்திருப்பான். இவ்வளவு சீக்கிரம் இதை அவளிடமிருந்து அவன் எதிர்பார்க்கவில்லை என்பதுதான் உண்மை!

***

காபி டீ கொக்கோ ரஷியன் எக்ஸ்போ...

வருடந்தோறும் மாஸ்கோவில் நடக்கும் ஒரு மாபெரும் திருவிழா. அனுமதி இலவசம் என்பதால் உணவுப் பிரியர்களின் கூட்டம் அள்ளும்.

காபி, தேநீர், கொக்கோ துறையில் உலகின் பல்வேறு பகுதியிலிருந்தும் ஏழாயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட விற்பன்னர்கள், நூற்று எழுபது பெரு நிறுவனங்களின் அரங்கங்கள், தொழில் முனைவோர், புதிதாகத் தொழில் தொடங்க விருப்பம் உள்ளவர்கள் எனப் பலரும் பயன் பெரும் விதத்தில் இந்தத் தொழிலை அக்கு வேறு ஆணி வேராக அலசி ஆராயும் கருத்தரங்கங்கள், பொருட்காட்சி, போட்டிகள் உட்பட நூற்று ஐம்பது நிகழ்ச்சிகள் என அமர்க்களப் படும்.

உலகத்தரம் வாய்ந்த விதவிதமான ப்ளேவர்களில் காபி, தேநீர் கொக்கோ பானங்கள் மட்டுமில்லாமல் பலதரப்பட்ட உணவுப் பொருட்களை சுவைதுப்பார்க்க ஒரு மிகச்சிறந்த வாய்ப்பு.

இதில் பங்குபெறுவது மூலமாக தங்கள் ப்ராண்ட் பொருட்களை உலக சந்தையில் எளிதில் கொண்டு சேர்க்க இயலும் என்பதால் தங்கள் நிறுவனத்தின் மூலம் தயாரிக்கப்பட்டு நேரடி விற்பனையில் உள்ள வெவ்வேறு ப்ளேவர்களில் தயாரிக்கப்படும் டீ, காபி, ஹாட் சாக்கலட் போன்ற பானங்கள், பதப் படுத்தப்பட்ட உலர் பழவகைகள் போன்றவற்றை படாதபாடு பட்டு இங்கே உள்ள ஒரு ஸ்டாலில் இணைத்திருந்தான் வர்கீஸ். ஆம் கிருஷ்ணாவின் உதவியுடன்தான்!

சனிக்கிழமை இரவு மாஸ்கோவில் தரையிறங்கியவர்கள் ஞாயிறு ஒருநாள் முழுவதுமாக ஊரைச் சுற்றினார்கள்.

அடுத்த நாள் காலையிலேயே அங்கே நடக்கும் பொருட்காட்சி ஸ்டாலில் அவர்களுடைய பொருட்களை வைப்பதற்கான ஆயத்த பணிகள் தொடங்கி விட அடுத்தடுத்த நாட்களில் அவர்களுக்கு மூச்சு விடக் கூட நேரமில்லாமல் போனது.

வியாழன், வெள்ளி, சனி மூன்று நாட்களும் உற்சாகமாக விழாவில் கலந்துகொண்டு அனைத்தும் முடிந்து அவர்கள் மீண்டும் கேரளம் திரும்பும்பொழுது புதன்கிழமையாகிவிட்டது.

வந்த வேலையை வெற்றிகரமாக முடித்துக்கொண்டு ஓய்ந்துபோன நிலையில் மாஸ்கோவிலிருந்து அவன் கிளம்பும்போதே வர்ஷிணியின் நினைவு அவனை மொத்தமாக ஆகர்ஷித்துக் கொள்ள அவள் வசிக்கும் குடியிருப்புக்குள் அடித்துப் பிடித்து அவன் நுழையும் பொழுது நள்ளிரவு ஒரு மணி.

களைப்பையெல்லாம் புறந்தள்ளி அலாரம் வைத்தெழுந்து, அவள் வழக்கமாக வாக்கிங் செல்லும் பூங்காவுக்கு அவன் வந்து சேர, அவனது தேவதையின் தரிசனம் அவனுக்குக் கிடைக்கவேயில்லை.

"ஹாய்... இன்னைக்கு வாக்கிங் வரலியா?" என ஒரு ஏமாற்றத்துடன் அவன் அவளுக்கு அனுப்பிய வாட்ஸ் ஆப் குறுஞ்செய்தி அவளைச் சென்றடையாமல் ஒற்றை டிக்குடன் அவனைப் பார்த்து உதடு பிதுக்கியது.

சரி, கால் செய்து பேசியே விடலாம் என அவன் முயல, மீண்டும் மீண்டும் என்கேஜ்ட் டோன் மட்டுமே வர அவள் அவனை மொத்தமாக ப்ளாக் செய்துவிட்டாள் என்பது புரிய பகீர் என்றது அவனுக்கு.

செந்தமிழ்செல்வனுடைய வீட்டிற்குத் திரும்பவும், அவனுடைய முகத்தைப் பார்த்தே அவனது மனநிலையை ஊகித்தவனாக, “என்ன மச்சான் ஒரு மாதிரி இருக்க?” எனத் தமிழ் அக்கறையுடன் கேட்க, “ஒண்ணும் இல்லடா, ரெஸ்ட்டே இல்லாம சுத்திட்டு இருக்கேன் இல்ல, அந்த டயர்ட்தான், சாப்பிட்டு தூங்கி எழுந்தா சரியாயிடும்” என்றான் உற்சாகமற்ற குரலில்.

“தேனு, கிருஷ்ணாவுக்கு ஒரு காபி கொண்டு வா புள்ள” எனக் குரல் கொடுத்தவன் நண்பனை ஒரு பரிதாபப் பார்வை பர்துவைக்க, “ஏய், இப்படியே என்னை பார்த்து சகடிக்கதடா” எனச் சன்னமான குரலில் கடுகடுக்க, தமிழின் மனைவி தேன்மொழி தேநீருடன் வரவும் தன்னை சமன் செய்துகொண்டு, “தேங்க்ஸ்..மா” என்றபடி அதை எடுத்துப் பருகிவிட்டு அவனுக்காக ஒதுக்கியிருந்த அறைக்குள் போய் முடங்கினான்.

சூட்டோடு சூடாக அவன் நினைத்ததைச் செயற்படுத்தாமல், நிதானமாகச் சிந்தித்து அவள் தன்னை உணர அவளுக்கு சற்று அவகாசம் கொடுத்துவிட்டதை அந்த நேரம் உணரவேயில்லை கிருஷ்ணா.

***

தினமும் காலை நடைப்பயிற்சிக்குச் செல்லும்போது மட்டும் வர்ஷிணியின் மனம் கிருஷ்ணாவை எதிர்பார்க்கும். அதன் பின் அவளுக்கான அன்றாட கடமைகளில் அவனையே எண்ணிக்கொண்டிருக்க அதிகம் நேரமிருக்காது அவளுக்கு.

இங்கிருந்து சென்றபின் அவனிடமிருந்து ஒரு குறுந்தகவல் கூட வரவில்லையே என்று தோன்றினாலும் அதைப் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை அவள்.

ஆனால், அவளையும் அறியாமல் அந்த வார இறுதிக்காக அவள் காத்திருக்கத் தொடங்கிவிட்டாள். இன்னும் சொல்லப்போனால், அவன் இசைந்தால் அவனை அனந்தபத்மநாபஸ்வாமி கோவிலுக்கு அழைத்துச் சென்றுவரலாம் என்ற எண்ணத்தில் அன்றைக்கு உடுத்த புடவை அதன் நிறத்துக்குப் பொருத்தமாக ஜிமிக்கி, வளையல்கள் எனப் பார்த்துப் பார்த்து தயாராக எடுத்து வைத்திருந்தாள்.

சொன்னதுபோல அவன் வராமல் போகவும் அப்படி ஒரு ஏமாற்றமும் கோபமும்தான் அவளுக்கு உண்டானது.

"ஹாய்" என்று துருதுருவென டைப் செய்து, அதை டெலீட் செய்தவள், மறுபடி மறுபடி எதையோ டைப் செய்வதும் அழிப்பதுமாக ஒரு கட்டத்தில் கைப்பேசியை அணைத்தே வைத்துவிட்டாள்.

'சும்மாவேணும் ஒரு பொழுதுபோக்கிற்காக அவளுடன் கடலை போட்டுவிட்டு, ஒரு வாய் வார்த்தைக்காகத்தான் அப்படிச் சொல்லிவிட்டுப் போயிருக்கிறான்' என்கிற எண்ணம் மனதில் தோன்றவே, தானாகப் போய் அவனிடம் பேச அவளது தன்மானம் இடங்கொடுக்காததுதான் காரணம்.

எதையோ இழந்துவிட்டதுபோன்ற ஒரு வெறுமை குடிகொள்ள, அவனுடன் தொடர்புடைய பழைய நினைவுகளெல்லாம் அவளை ஆட்டிப்படைக்கத் தொடங்கியது.

***

வரதன், ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் மார்க்கெட்டிங் பிரிவில் வேலை செய்கிறார்.

சித்ரா, கணவரின் வருமானத்திற்குத் தகுந்தபடி கச்சிதமாக குடும்பத்தைப் நிர்வகிக்கும் ஒரு இல்லத்தரசி.

வர்ஷிணி, பன்னிரண்டாம் வகுப்புத் பொதுத்தேர்வை எழுதிவிட்டு எதிர்காலத்தைப் பற்றிய பெரிதான கனவுகளுடன் அதன் முடிவுகளுக்காகக் காத்திருக்கும் துடுக்குத்தனம் நிரம்பிய ஒரு யுவதி.

ரஞ்சனி, கணிதத்தில் முதுகலை படிப்பை முடித்துவிட்டு, திருமண கனவுகளைச் சுமந்தபடி, அவர்கள் வீட்டின் அருகிலேயே இருக்கும் ஒரு தனியார்ப் பள்ளியில் தற்காலிகமாக வேலைக்குச் சென்றுகொண்டிருக்கும் ஒரு எதார்த்தவாதி.

அன்று ரஞ்சனியை பெண் பார்க்க வரப்போகிறார்கள்!

ரஞ்சனி பீ.எஸ்.சி முடித்த கையுடன் அவளுக்கு வரன் தேடும் படலத்தைத் தொடங்கிவிட்டார் வரதன். இப்பொழுது பெரியவளின் திருமணத்தை முடித்தால்தான் அவர் பனி ஓய்வு பெறுவதற்குள் பணம் சேர்த்து சின்னவளுக்கு முடிக்க வசதியாய் இருக்கும் என்கிற நடுத்தர வர்க்கத்துக்கே உரித்தான கற்பிதம் அவருக்கு.

இப்பொழுது வந்திருக்கும் இந்த வரன் கொஞ்சம் பெரிய இடம் என்று சொல்லிக்கொள்கிறார்கள். இவர்களுடைய அத்தை, அதாவது வரதனின் தங்கை வனஜாவின் கணவர் மூலம் வந்த ஜாதகம், மாப்பிள்ளையின் அண்ணா அவருடன் வேலை செய்கிறாராம்.

ஜாதகம் பொருந்தி இருக்கவும் அவர்களுக்கும் சம்மதம் என்று தெரிய, இரண்டு நாட்களுக்கு முன்... வரதன், சித்ரா, வனஜா அவரது கணவர், சித்ராவின் அக்கா, மாமா என ஸ்ரீதரனின் வீட்டிற்குச் சென்று முறையாகப் பேசி, நாள் முடிவுசெய்து அவர்களைப் பெண்பார்க்க வரச்சொல்லிவிட்டு வந்தனர்.

அதிலிருந்தே வீட்டில் அனைவரையும் பரபரப்பு தொற்றிக்கொண்டது.

ரஞ்சனி இயல்பாகவே லட்சணமாகத்தான் இருப்பாள். என்ன கனமான கண்ணாடி அணியவேண்டிய கட்டாயத்தால் அவளது அழகு மற்றவர் கண்களுக்கு சற்று மங்கித்தான் தெரிகிறது. அந்தக் குறையை நிவர்த்தி செய்ய அழகு நிலையத்தைத் தஞ்சம் புகுந்துவிட்டாள் அவள்.

தேவையான பொருட்களை வாங்கி வர, வீட்டைச் சுத்தம் செய்ய என்று வரதனும் சித்ராவும் மும்முரமாகிவிட, ஒரு நிமிடம் கூட ஓய்வாக உட்கார விடாமல் வர்ஷிணியைத்தான் ஓட ஓட விரட்டினர்.

எப்படியோ அக்காவுக்கு நல்ல துணை அமைந்தால் அதுவே போதும் என்று அவளும் அவர்கள் சொல்லும் வேலைகளையெல்லாம் மறுப்பு கூறாமல் செய்து முடித்தாள்.

காசி அல்வா, ரவா கிச்சடி, சாம்பார் வடை, குழிப் பணியாரம், இன்னும் சில என சித்ரா செய்து அடுக்கியிருந்த பலகாரங்களின் மணம் வீட்டையே தூக்கியது.

ஏதோ விடுபட்டுப் போயிருந்த ஒன்றை வாங்க அருகிலிருந்த கடைக்குச் சென்றுவந்தார் வரதன்.

இன்னும் சில நிமிடங்களில் எல்லோரும் வந்துவிடுவார்கள் என்றிருக்க, சமையல்கட்டைச் சுத்தம் செய்து, வரவேற்பறையை ஒரு முறை கூடித்தள்ளிவிட்டு அவர்களுடைய படுக்கை அறைக்குள் நுழைந்தாள் வர்ஷிணி.

அவளுடைய அத்தை, பெரியம்மா, மாமி மூவரும் அங்கே போடப்பட்டிருந்த கட்டிலில் உட்கார்ந்திருக்க, காஞ்சிப் பட்டுடுத்தி, நகைகளணிந்து அமர்தலான ஒப்பனையுடன் தலை நிறையப் பூச்சூடி நாணம் பூக்க அவர்களுக்கு நடுவில் மலர்ந்திருந்தாள் ரஞ்சனி.

அவளது மிளிர்ந்த முகத்தைக் கண்டு ஒரு பரவசத்துடன் "ரஞ்சு, செம்ம அழகா இருக்க" என வர்ஷிணி ஓடி வந்து அவளை அணைக்க, "இருடீ... இப்படி வேர்வையோட போய் அவளை கட்டிக்காத. புடவை கசங்கிட போகுது" என்றபடி உள்ளே நுழைந்த சித்ரா, "சீக்கிரம் போய் குளிச்சிட்டு நீட்டா டிரஸ் பண்ணிட்டு ரெடி ஆகு.. கொஞ்சல் குலாவால் எல்லாத்தையும் அப்பறம் வெச்சுக்கலாம்" என்றார் கண்டனமாக.

அவருமே குளித்து பளிச்சென்று தயாராகியிருந்தார்.

அவரை கண்களாலேயே எரித்தபடி, தனக்கான உடைகளை எடுத்துக்கொண்டு அவள் குளியலறை நோக்கி நகர, "ஆங்... வர்ஷிணி, ஒரு முக்கியமான விஷயம்" என அவளைத் தடுத்த சித்ரா,

"இதோ பாரு வர்ஷிணி, முதல்லயே சொல்லிடறேன்... மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க வந்துட்டு போற வரைக்கும் உன் வாயைக் கொஞ்சம் அடக்கி வெச்சுக்கோ. இன்னும் சொல்லப்போனா, உன்னை எல்லாருக்கும் அறிமுகப் படுத்தும்போது மட்டும் நீ அங்க இருந்தா போதும், எல்லாருக்கும் ஒரு வணக்கம் சொல்லிட்டு, அவங்க கேட்கற கேள்விக்கு மட்டும் பதில் சொல்லிட்டு ரூம் குள்ள போயிடு. ரொம்ப பாடு பட்டு அக்காவுக்கு இந்த இடம் குதிர்ந்து வந்திருக்கு, எந்த கரணம் கொண்டும் கை விட்டுப் போகக்கூடாது" எனப் படபடத்தார்.

இளம் கன்று பயமறியாது என்பதற்கேற்ப, எதற்கும், யாரைக்கண்டும் பயமில்லை வர்ஷிணிக்கு. மனதில் பட்டத்தை அப்படியே சொல்லிவிடுவாள். அதுவும் அக்காவின் குறையை யாராவது சுட்டிக்காண்பித்து இறக்கிப் பேசினால் அவ்வளவுதான் அவர்கள் கதையே கந்தலாகிவிடும்..

இவளது இந்த சுபாவத்தால்தான் இவளுடைய அத்தைக்கே இவளைக் கண்டால் பிடிக்காமல் போய்விட்டது. அந்த பயத்தில் சூழ்நிலை மறந்து எல்லோர் முன்னிலையிலும் சித்ரா இப்படிச் சொல்லப்போக, மூண்ட எரிச்சலை அடக்கிக்கொண்டாள் வர்ஷிணி.

அவரைச் சொல்லியும் குற்றமில்லை. ரஞ்சனியின் கண்பார்வை குறைபாட்டைக் கொண்டு அவளுக்கு வரும் வரன்களெல்லாம் தட்டித்தட்டிப் போய்க்கொண்டே இருக்கிறதே.

அனைத்தையும் மறந்து, 'கடவுளே, இந்த மாப்பிள்ளையை அக்காவுக்கு ரொம்ப பிடிக்கணும். அவர் நல்லவரா இருக்கணும், அக்காவை நல்லபடியா பார்த்துக்கணும்' என மனதார பிராத்தித்தபடி அவள் தயாராகி வர, மாப்பிள்ளை வீட்டார் வந்துவிட்டதற்கான அடையாளமாக உற்சாக குரல்கள் கேட்டது.

ஆர்வ மிகுதியில் வெளியில் செல்வதற்காக அவள் கதவைத் திறக்க எத்தனிக்க, "ஏய் வர்ஷிணி, நாங்க போய் அவங்கள ரிஸீவ் பண்ணனும், நீ இங்கயே அக்கா கூட துணைக்கு இரு" எனக் கட்டளையாக சொல்லிவிட்டு வேளியேறினாள் வனஜா மற்ற இருவர் சகிதம்.

கடுப்புடன் போய் ரஞ்சனிக்கு அருகில் போய் உட்கார்ந்தவளுக்கு சில நிமிடங்கள் கூட இருப்புக்கொள்ளவில்லை.

மெள்ளமாகப் போய் அறையின் கதவை கொஞ்சமாகத் திறந்து, மெல்லிய இடைவெளியில் அவள் விழியைப் பதித்துப் பார்க்க, பியூட்டி பார்லர் போய் முழு மேக்கப்புடன் அனார்கலி உடை அணிந்த இளம் வயதுப் பெண்ணொருத்தி, பாந்தமான பட்டுப்புடவையில், தங்கள் கெத்தை காட்டும் வகையில் கனமான ஆபரணங்கள் அணிந்த மூத்த பெண்மணி ஒருவர் என நேராக உட்கார்ந்திருந்த இரண்டு பெண்களை மட்டுமே பார்க்க முடிந்தது.

அதுவும், "எங்க கிருஷ்ணா இப்ப பெங்களூர்ல வேலை செய்யறான். எம்.ஈ படிச்சிருக்கான்!

அப்பறம் அது என்னவோ சொல்றாங்களே, சைபர் செக்யூரிட்டி, அதுல, அப்பறம் எத்திகல் ஹேக்கிங்காமே அதுலயெல்லாம் கோர்ஸ் பண்ணியிருக்கான்.

எங்க கிருஷ்ணாவுக்கு மாச சம்பளமே ரெண்டரை லட்சம் தெரியுமா!

இன்னும் மூணு நாலு மாசத்துக்குள்ள யூ.எஸ் போகப்போறான். அப்பறம் இதை விட பத்து மடங்கு அதிகமா சம்பளம் கிடைக்குமாம்" என எக்கச்சக்கமாக பெருமையடித்துக் கொண்டிருந்தார் அந்த பெண்மணி.

ஒரு குழப்பத்துடன் கதவை மூடிவிட்டு அக்காவை நெருங்கியவள், "அக்கா, உனக்கு பார்த்திருக்கற மாப்பிளை பேரு ஸ்ரீதர்ன்னுதான சொன்ன. அது யாருக்கா அது கிருஷ்ணா? கல்யாண மாப்பிளையை விட்டுட்டு, அந்த கிருஷ்ணாவை போய் வல்லவரு, நல்லவருன்னு ஆல் இன் ஆல் அழகுராஜா ரேஞ்சுக்கு அந்த ஆன்ட்டீ ஓவர் பில்டப் கொடுத்துட்டு இருக்கு" என அவள் கேட்க, "ஹேய், கிருஷ்ணா... அவரோட தம்பிடி. அதான் சொல்லிட்டு இருப்பாங்க" என அவள் இலகுவாகப் பதில் சொல்லிக்கொண்டிருக்க, கதவைத் திறந்துகொண்டு உள்ளே வந்த வனஜா, "வா ரஞ்சனி... அண்ணி உன்னை அழைச்சிட்டு வரசொன்னாங்க" என்று சொல்ல, ஆவலுடன் வர்ஷிணியும் எழுந்துகொள்ளவும், "நீ இப்ப எதுக்கு வர, அண்ணி கூப்பிடுவாங்க. அப்ப வந்தா போதும்" என்று அவளை தடுத்து ரஞ்சனியை மட்டும் அழைத்துச் சென்றாள்.

கடுப்பின் உச்சத்துக்கே சென்றவள், பெரியவர்களை மனதிற்குள் திட்டி தீர்த்தபடி கைப்பேசியைக் குடைந்துகொண்டு கடுகடுவென அமர்ந்திருக்க, சில நிமிடங்களில் திரும்ப உள்ளே வந்தனர் இருவரும்.அக்காவின் விருப்பத்தை அறிந்துகொள்ள வர்ஷிணி அவளை ஏறிட அதுவரை பிரகாசித்து மலர்ந்திருந்த ரஞ்சனியின் முகம், கூம்பிப்போய் கன்றியிருந்தது.

சற்றே துணுக்குற்று அவள் ரஞ்சனியிடம் "என்னக்கா?" என ஏதோ கேட்க வர, "உங்கப்பா உன்னை வரச்சொல்றாங்க, போ" என்றாள் வனஜா மேற்கொண்டு அவளைப் பேச விடாமல்.

அவள் வெளியில் வரவும், "இவதான் எங்க சின்ன பொண்ணு அமிர்தவர்ஷிணி. ப்ளஸ் டூ எக்ஸாம் எழுதிட்டு ரிசல்ட்டுக்காக வெய்ட் பண்ணிட்டு இருக்கா" என பொதுப்படையாக வரதன் அவளை அனைவருக்கும் அறிமுகப் படுத்த, "வணக்கம்" என கரம் குவித்தவளின் பார்வை அங்கிருந்த அனைவரையும் சுற்றிச் சுழன்றது.

மாப்பிள்ளையைப் பார்க்கும் ஆவலை விட 'யார் அந்த கிருஷ்ணா?' என அறிந்துகொள்ளும் ஆவல் மட்டுமே மேலோங்கியிருந்தது வர்ஷிணிக்கு. அந்த பெண்கள் இருவரும் அவனைப் பற்றிக் கொடுத்த அதிகப்படியான பில்டப்தான் காரணமே ஒழிய அதைத் தாண்டி வேறு ஒன்றும் இல்லை.

\

"எக்ஸாம் எப்படி பண்ணியிருக்கம்மா... நல்ல மார்க் வருமா?" என அந்த மூத்த பெண்மணி கேட்க, அவர்தான் மாப்பிள்ளையின் அம்மா என்பது புரிந்தது அவளுக்கு.

அதுவும் அவர் கேட்ட துவனியே அவளை எரிச்சல் படுத்த, "பரவாயில்ல ஆன்ட்டி, சுமாரா எழுதியிருக்கேன். ஏதோ பாஸ் பண்ணிடுவேன்னு நினைக்கறேன்" என அப்பாவியாய் அவள் பதில் கொடுக்க, அதில் இருக்கும் உள்குத்து புரிந்ததால் பற்களைக் கடித்தபடி பட்டும் படாமலும் அவளை முறைத்துவைத்தார் வரதன்.

அதைக் கண்டும் காணாமலும் அவள் பார்வையை சுழலவிட, ஏதோ அழைப்பை ஏற்று பேசவென வெளியில் சென்றிருந்தவன், கைப்பேசியை அணைத்துத் தன் சட்டைப் பையில் திணித்தவாறே உள்ளே வந்து இருக்கையில் அமர்ந்தான் ஸ்ரீதர். அவன்தான் மாப்பிள்ளை என்பது யாரும் சொல்லாமலேயே அவளுக்குப் புரிந்துபோக, மனம் குமுறியது வர்ஷிணிக்கு. அவளது அக்காவின் முக வாட்டத்தின் காரணம் பிடிபட, அவளது விழிகள் ஸ்ரீதரின் முகத்திலேயே நிலை குத்தி நின்றன.

Episode Song