Kadhal Va..Radha?! 21

காதல்-21

சரியாக இரண்டு மணி நேரத்திற்கு முன்...

'இப்படித் தயங்கிக் கொண்டே நிற்பது சரிவராது' என்ற எண்ணத்துடன் அந்த 'கேட்'டை கொஞ்சமாகத் திறந்துகொண்டு உள்ளே நுழைந்தாள் ராதா.

ஆள் நடமாட்டமே இன்றி அந்த வளாகம் முழுதும் புதர் மண்டி கிடந்தது.

அவள் சிறிது முன்னேறி செல்லவும், சற்று முன் உள்ளே சென்ற அந்த ’ட்ரக்’ அங்கே ஓரமாக நிருத்தி வைக்கப்பட்டிருந்தது.

அதை ஓட்டி வந்த ஓட்டுநரும் ‘க்ளீன’ரும் அதன் அருகில் நின்று புகை பிடித்தவாறு ஏதோ பேசிக்கொண்டிருக்க, அவர்கள் உரையாடலைக் கவனிக்கும் பொருட்டு, சத்தம் எழுப்பாமல் கொஞ்சம் அருகில் சென்று நின்றாள் அவள்.

"இவனுங்களுக்கு இதே வேல!

ரிட்டன் ஆன ஸ்டாக் தான.

அந்த அட்ரஸ்ல தான இன்டென்ட் போட்டிருக்கானுங்கன்னு அந்த ஃபாக்டரிக்கு போனா இங்க அனுப்புவானுங்க.

சரி எப்படியும் இங்கதான் அனுப்புவானுங்கன்னு நேரா இங்க வந்தா அங்க போடான்னுவானுங்க.

ஆக மொத்தம் இவனுங்களுக்கு நம்மள லோல் பட வெக்கணும்.

இப்ப இங்க இருக்கற சூப்பரைசர வேற பிடிச்சிட்டு தொங்கணும்.

அவன் எப்ப வந்து தொலைப்பானோ"

புலம்பித் தள்ளினான் அந்த ஓட்டுநர்.

'ரிட்டன் ஸ்டாக்' என்ற வார்த்தையில் செவிகள் கூர்மை பெற அவளுடைய விழிகள் வியப்பில் விரிந்தன.

"அண்ணே! எதாவது தப்புத் தண்டா பண்றானுங்களா?" என மற்றவன் சற்று விவகாரமாகக் கேட்க, "பின்ன! அவ்வளவு பெரிய ஃபாக்டரியும் கோடோணும் வச்சிருக்கறவன் ஏன் இப்படி ஒதுக்குப்புறமா ஒரு குடோன்ல சரக்கை எறக்க சொல்ல போறான்!

என்ன செய்யறானுங்களோ; அந்த கடவுளுக்குத்தான் வெளிச்சம்!" என்றான் அவன் அலுப்பு மேலிட.

"அப்படின்னா தெரிஞ்சேதான் இதை செய்யறியாண்ணே" என அந்த இரண்டாமவன் கேட்க, "நம்ம ட்ரைவர் வேலைய பாக்கறோம்!

அதை செஞ்சிட்டு போயிட்டே இருக்கனும்!

மேல மூளைய கசக்க கூடாது" என்றான் அந்த ஓட்டுநர்.

அதற்குள் அவனுடைய கைப்பேசி ஒலிக்க, "சொல்லு சாரு! எங்க இருக்க?" எனக் கேட்டான் அவன்.

"சரி வா சாரு! நான் ஸ்டோர் ரூமாண்ட வண்டியை போட்டுக்கினு நிக்கறேன்" என்று அந்த ஓட்டுநர் அழைப்பை துண்டித்து பின் அந்த வாகனத்தை கிளப்ப அவனுக்கு அருகில் போய் உட்கார்ந்துகொண்டான் மற்றவன்.

அந்த வாகனம் குறைவான வேகத்துடன் உள்நோக்கிச் செல்லவும், தானும் அது சென்ற திசையில் நடக்கத்தொடங்கினாள் ராதா.

அவள் கொஞ்சம் வேக எட்டுகளுடன் நடந்துகொண்டிருக்க, ஒரு இரு சக்கர வாகனம் வருவதைக் கவனித்தவள், அங்கே இருந்த மரத்திற்குப் பின் பதுங்கியவாறு நின்றாள்.

அந்த வாகனம் வேகமாக அவளைக் கடந்து சென்றுவிட, ஓட்டமும் நடையுமாக அதை நோக்கிப் போனாள் ராதா.

கிட்டத்தட்ட அரை கிலோமீட்டர் தூரம் சென்றதும் அந்த 'ட்ரக்' கண்களில் பட, கொஞ்சம் தள்ளி இருந்த ஒரு மரத்திற்குப் பின்னால் நின்றுகொண்டு அங்கே நடப்பதைக் கவனிக்கத் தொடங்கினாள் அவள்.

அந்த இரு சக்கர வாகனத்தில் வந்தவனுடன் அந்த ஓட்டுநர் ஏதோ காரசாரமான விவாதத்தில் ஈடுபட்டிருப்பது புரிய அதை உன்னிப்பாகக் காது கொடுத்துக் கேட்க ஆரம்பித்தாள் அவள்.

"சார். நாப்பது அம்பது பொட்டி இருக்கு.

உங்க ஆளுங்க யாரையாவது கூப்புடு சார்!

எங்களால முடியாது" என அந்த ஓட்டுநர் கடுகடுப்பாகச் சொல்ல, "ஏய்! இந்த நேரத்துல இங்க யாரும் இருக்க மாட்டானுங்கன்னு உனக்கு தெரியாதா?

ரொம்ப சட்டம் பேசிட்டு இருந்தன்னு வை; மேனேஜர் கிட்ட சொல்லிடுவேன்!" என அந்த ஆள் மிரட்டும் தொனியில் சொல்ல, "நீ யார் கிட்ட வேணா சொல்லு!

எவன் என்னை என்ன செய்யறான்னு பாக்கறேன்!

உள்ள இருக்கற தடியன்களை கூப்பிட்டு ஏறக்க சொல்லு.

இல்லன்னா நான் ட்ரக்க கொண்டுபோய் பாக்டரில வுட்டுட்டு போய்கினே இருப்பேன்" என அந்த ஓட்டுநரும் விட்டுக்கொடுக்காமல் கறாராகப் பேச, "ச்ச உன்கூட சரியான ரோதனையா போச்சு" என அலுத்துக்கொண்டவாறே, "டேய் குமாரு; சூசை எல்லாரும் கொஞ்சம் வாங்கடா" எனக் குரல் கொடுத்தான் அந்த மேற்பார்வையாளர்.

உடன் சிலர் அங்கே வர, அந்த வாகனத்திலிருந்த அட்டைப் பெட்டிகளை இறக்க தொடங்கினார்கள் அவர்கள்.

அங்கே இருந்த கலவர சூழலைப் பயன்படுத்தி வேகமாக அந்த கிட்டங்குக்குள் சென்றாள் ராதா அவர்கள் அந்த சரக்குகளை இறக்கத் தொடங்கும் முன்பாகவே!

அதன் முன் பகுதியில் அலுவலக அறை ஒன்று இருக்க, ஒரு பகுதியில் நிறையப் பெட்டிகள் அடுக்கப்பட்டிருந்தன.

அவர்கள் எந்த நொடியும் அங்கே வந்துவிடும் அபாயம் இருக்க இன்னும் சற்று உள்ளே சென்ற ராதா அதிர்ந்தாள்.

அங்கே சில இயந்திரங்கள் இயங்கிக்கொண்டிருந்தன.

அங்கே ஆட்கள் வேலை செய்துகொண்டிருப்பதற்கான அடையாளம் தெரிந்தது.

அந்த மேற்பார்வையாளர் பெட்டிகளை இறக்குவதற்காக அழைக்கவே வேலையைப் பாதியிலேயே விட்டு அவர்கள் சென்றிருப்பது புரிந்தது அவளுக்கு.

அதற்குள் உள்ளுக்குள்ளே அவர்கள் வரும் அரவம் கேட்கவும் அங்கே அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்த நெகிழியினால் ஆன பெரிய பெரிய (பேரல்) பீப்பாய்களுக்குப் பின்னால் போய் மறைவாக நின்றுகொண்டாள் அவள்.

அவர்கள் பெட்டிகளைக் கொண்டுவந்து வைக்கத் தொடங்கவும், அங்கிருந்து பார்த்தால் அந்த இயந்திரங்கள் இருக்கும் பகுதி கண்ணுக்குப் புலப்படாது என்பதை உறுதி செய்துகொண்டு அந்த இயந்திரங்களை நோக்கிப் போனாள் அவள்.

அனைத்துமே மாத்திரைகளை 'பேக்கிங்' செய்யப் பயன்படுத்தும் இயந்திரங்கள்.

அருகிலேயே பழைய காலாவதியான மாத்திரைகள் சிறு குன்று போல குவிக்கப்பட்டிருந்தன.

பார்க்கவே கதி கலங்கியது ராதாவுக்கு.

அந்த நேரம் அவளது பார்வை தற்செயலாக அங்கே இருந்த பீப்பாயில் படிய, அதில் இருக்கும் வேதிப்பொருளைப் பற்றிய தகவல் அதில் தெளிவாக அச்சடிக்கப்பட்டிருக்க மூச்சே நின்றுபோனது போல் ஆனது அவளுக்கு.

கண்களைக் கசக்கிக்கொண்டு அவள் அந்தத் தகவல்களை ஆராய, அவை கிட்டத்தட்ட இரண்டு வருடங்களுக்கு முந்தையதாக இருந்தது.

'டைத்திலின் கிளைகோல்' என்னும் ஒரு ஆபத்தான ரசாயனம் அது.

அது ஒரு நிறமற்ற, மணமற்ற மிகவும் விஷத்தன்மை கொண்ட ஆனால் இனிப்புத்தன்மையுள்ள ஒரு ஆபத்தான வேதிப்பொருள்.

இதை பாலிமர் பொருட்கள் தயாரிக்கப் பயன்படுத்துவர்.

சில மாதங்களுக்கு முன் 'ஏ அண்ட் பீ' நிறுவனம் நடத்திய போட்டிக்காக ராதா எழுதிய கட்டுரையின் முக்கிய உள்ளடக்கமே இந்த 'டைத்திலின் கிளைகோல்' பற்றியதுதான்.

கிட்டத்தட்ட ஒரு வருடத்திற்கு முன்பாக பஞ்சாப் மற்றும் ஹரியானா பகுதிகளில் ஒரே மாதத்தில், வெவ்வேறு மருத்துவமனைகளில் பத்துக்கும் மேற்பட்ட குழந்தைகள் சிறுநீரக கோளாறு காரணமாக இறந்துபோயிருந்தார்கள்.

ஆனால் அதை ஒரு சாதாரண நிகழ்வாகக் கருத முடியாமல், மேலும் ஆய்வுகளுக்கு உட்படுத்தப்பட்டபோது, அந்த குழந்தைகள் அனைவருமே 'மீஷூ ஹெல்த் கேர்' என்ற நிறுவனம் தயாரித்த 'கோல்டு அவுட்' என்ற இருமல் மருந்தை உட்கொண்டது தெரியவந்தது.

அந்த இருமல் மருந்தில் இந்த 'டைத்திலின் கிளைகோல்' அதிகப்படியாக கலக்கப்பட்டிருப்பது தெரிந்தது.

அதை அந்த மாநிலத்தின் மருத்துவ துரையே வெளிப்படையாக ஒப்புக்கொண்டும் இருந்தது.

அந்த நிறுவனம் சம்பந்தப்பட்ட சிலரைக் கைது செய்து அவர்கள் மேல் சட்ட நடவடிக்கைகளும் மேற்கொள்ளப்பட்டன.

'ப்ரொபைலின் கிளைகோல்'.

திரவ மருந்துகள் கெட்டிப்படாமல் இருக்கவும் சீக்கிரத்தில் கெட்டுப்போகாமல் பாதுகாக்கவும் இருமல் மருந்துகளில் சேர்க்கப்படும் ஒரு வேதிப்பொருள் அது.

இந்த 'ப்ரொபைலின் கிளைகோல்'லுக்கு பதில் தவறாக அந்த மருந்தில் 'டைத்திலின் கிளைகோல்' கலக்கப்பட்டிருப்பது தெரிந்தது.

இது மட்டும் இல்லாமல் இந்தியாவைப் போன்ற வளர்ந்து வரும் நாடுகளில் குறிப்பாக மருந்து பொருட்களைப் பொருத்தவரை பத்தில் ஒன்று, தரம் குறைந்ததாகவோ அல்லது போலியானதாகவோ இருப்பதாகச் சொல்கிறது உலக சுகாதார நிறுவனம்.(WHO)

இப்படிப்பட்ட தரம் குறைந்த மருந்துகள் தயாரிக்க உபயோகிக்கும் மூலப் பொருட்கள் அதிக கலப்படம் மிக்கதாகவும் இருக்கிறது.

குறிப்பிட்ட நோயைக் குணப்படுத்துவதற்காகத் தயாரிக்கப்படும் மருந்தில் அதற்கு சம்பந்தமே இல்லாத மூலப் பொருட்கள் உபயோகப்படுத்தப்பட்டிருக்கும்.

அப்படி ஒருவேளை அந்த மருந்து சரியான மூலப் பொருட்களைக் கொண்டதாகவே இருந்தாலும் கூட அது போதுமான சதவிகிதத்தில் இருக்காது.

ஆனால் அத்தகைய மருந்துகள் நாடு முழுவதும் பரவலாக எல்லா இடங்களிலும் எளிதாகக் கிடைக்கும்.

இவற்றை விற்பனை செய்ய அதைத் தயாரிக்கும் நிறுவனங்கள் எந்த எல்லை வரை செல்லவும் தயங்குவதில்லை.

நாடெங்கும் மலிந்துகிடக்கும் லஞ்சமும் ஊழலும்தான் அவர்களுடைய பக்கபலம்.

உயிர்களின் மீது மதிப்பு என்பதே இவர்கள் யாருக்கும் இல்லை என்பதுதான் பட்டவர்த்தனமான உண்மை.

இதைத் தவிர இன்னும் சில மருத்துவ மோசடிகளை மேற்கோள் காட்டி அந்த கட்டுரையை முடித்திருந்தாள் ராதா.

அந்த உயிர்க்கொல்லி ரசாயனம் அவள் கண் முன் உயிர்ப்புடன் இருக்க அவளது கை கால்கள் ஆட்டம் கண்டது.

தன்னை கட்டுக்குள் கொண்டுவந்தவள், கொஞ்சமும் தன் துணிவைக் கைவிடாமல், கையில் வைத்திருந்த புகைப்படக் கருவி மூலம் தேவையான புகைப்படங்களை எடுக்கத் தொடங்கினாள்.

காலாவதியான மருந்துகளின் மறு புழக்கம் மட்டுமே அவள் மனதிலிருக்க, இந்த 'டைத்திலின் கிளைகோல்' அவளை வெறி பிடிக்க வைத்திருந்தது.

இந்த மோசடிகளை எப்படியாவது வெளிச்சத்துக்கு கொண்டுவரவேண்டும் என்பது மட்டுமே அப்பொழுது அவளது கருத்திலிருக்கச் சுற்றுப்புறம் மறந்தாள் ராதா.

அந்த இடத்தில் அவள் கடக்கும் ஒவ்வொரு வினாடியும் கூட ஆபத்தானதாக இருக்க, அந்த ஆட்கள் ஒவ்வொருவராக உள்ளே நுழையவும், அது சில நொடிகள் தாமதமாகவே அவளது மூளையை எட்டியது.

அப்படியும் அதை உணர்ந்து அவள் அங்கே ஒளிந்துகொள்ள எத்தனிக்க, அதற்குள்ளாகவே அவர்கள் பார்வையில் சிக்கிக்கொண்டாள் ராதா.

அந்த சூழ்நிலையில் அந்த இடத்தில் புதிதாக ஒரு பெண்ணை பார்த்ததும் ஒருவன் பதறியபடி, "ஏய்.. யார்மா நீ?

எப்படி உள்ள வந்த?" எனக் கேட்டுக் கொண்டே, "டேய் குமாரு! சூப்பரைசர் சார் இருந்தா கூப்புட்றா!

யாரோ பத்திரிக்கை ரிப்போர்ட்டர் போல இருக்கு!

மோப்பம் பிடிச்சிட்டு வந்து உள்ள பூந்துருக்கு" என்று குரல் கொடுக்க, அதற்குள் நாலைந்து பேர் உள்ளே ஓடி வரக் கூடவே உள்ளே நுழைந்தார் அந்த மேற்பார்வையாளர்.

அவள் அங்கிருந்து தப்பிக்க முடியாதபடி அவளை அனைவரும் சூழ்ந்துகொள்ள, அந்த மேற்பார்வையாளர் கைப்பேசியில் யாரையோ அழைத்து, "சார் இங்க ஒரு பொண்ணு வந்து இருக்கு சார்!

எப்படி உள்ள வந்துச்சுன்னே தெரியல!

பத்திரிகை காரியாயிருப்பா போல இருக்கு" என்று அந்த தகவலைச் சொல்லிவிட்டு அவளை அங்கே இருந்த அறைக்குள் தள்ளி பூட்டினான்.

எப்படியும் மீரா மூலமாக கண்ணனுக்கு தகவல் சென்றுவிடும். அவன் தன்னை தேடி வருவான் என்ற அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையில் அவள் படபடப்பெல்லாம் கொஞ்சம் கட்டுக்குள் வர, அங்கேயே ஓரமாக அமர்ந்துவிட்டாள் ராதா!

அந்த வெகு சில நிமிடங்களுக்குள்ளேயே அங்கே வந்து சேர்ந்தான் அபிமன்யுவின் காரியதரிசி சரண்.

கதவை திறந்துகொண்டு உள்ளே வந்தவன், அந்த இடத்தில் ராதாவைப் பார்த்ததும் அவன் கண்கள் வெளியே வந்து விழுந்து விடுவது போல் தெறிக்க, பதட்டத்துடன் அபிமன்யுவைக் காணொளி அழைப்பில் கூப்பிட்டு, "சார் உங்க பியான்சி! ராதா மேடம் நம்ம பேஸ் டூ கோடோன்ல இருக்காங்க.

எப்படி உள்ள நுழைஞ்சாங்கண்ணே தெரியல!" என்றவாறு கைப்பேசியை அவளுடைய முகத்திற்கு நேராகத் திருப்ப, அவன் முகம் ஆத்திரத்தில் விகாரமாக மாறியிருந்தது.

குரோதத்துடன், "உன் புத்திய காமிச்சிட்ட இல்ல" என்ற அபிமன்யு, "தேங்க் காட்!" என்று சொல்லிவிட்டு, "இவ கைல போன்; கேமரா எதாவது இருக்கான்னு செக் பண்ண சொல்லு சரண்" என்று சொல்ல, "ராக்கி அவங்க கிட்ட செல்போன் இருக்கா பாரு" என்றான் சரண் அந்த சூப்பர்வைசரை நோக்கி.

அவன் அவளை நெருங்கவும் அவசரமாக, "என்கிட்ட போன்லாம் இல்ல" என்றாள் ராதா தன் கைகளை விரித்தபடி.

ஏற்கனவே அவள் அந்த சாவிக்கொத்து போன்ற கருவியை எங்கோ தவறவிட்டிருக்க, அவள் விரல்களுக்கிடையில் ஒரு பேனா மட்டுமே இருக்க, "அவங்க கையில போன்லாம் எதுவும் இல்ல" என அபிமன்யுவிடம் தெரிவித்தான் சரண்.

"லுக் சரண்! இவ்வளவு தூரம் வந்த பிறகு இவளை விட்டு வெக்கறது நல்லதில்ல! எப்ப இந்த இடதுக்குள்ள இவ நுழைஞ்சிட்டாளோ; இவளை தேடி இவளோட பாய் ஃப்ரெண்டோ இல்ல வேற யாராவதோ வர சான்ஸ் இருக்கு!

ஸோ இங்க இருக்கற எவிடன்ஸ் எதுவும் யார் கைலயும் கிடைக்கக் கூடாது. அதே மாதிரி ராதாவும்.

ஜஸ்ட் ஃபையர் அண்ட் டெஸ்ட்ராய் எவெரிதிங் இன்க்ளூடிங் ராதா!

ஆங்... இவ கூடவே ட்ரைனிங் வந்தா இல்ல அந்த பொண்ணையும் கொஞ்சம் வாட்ச் பண்ண சொல்லு!" என ஒரு சிறு தயக்கம் கூட இல்லாமல் சொல்லிவிட்டு அவன் அந்த அழைப்பிலிருந்து விலக, அவளை அந்த அறைக்குள்ளேயே வைத்துப் பூட்டிவிட்டு அங்கிருந்து சென்றனர் அனைவரும்.

உள்ளுக்குள்ளே பயம் குளிரை பரப்பினாலும், அந்த அறையை சுற்றி தன் பார்வையை சுழற்றினாள் ராதா!

அங்கே இருந்த மேசை மேல் சில கோப்புகள் இருக்க, அதை பிரித்து பார்த்தாள் அவள்.

'ஏ அண்ட் பீ பார்மா'விலிருந்து விற்பனை செய்யப்பட்டு பல்வேறு காரணங்களால் திரும்ப அனுப்பப்பட்ட மருந்துகள் சம்பந்தமான ஆவணங்கள் அவற்றிலிருந்தது.

மற்றொரு கோப்பில் 'அனுவிந்த் பார்மா'வின் பெயரை பார்க்கவும், வியப்புடன் அவள் அதையும் பிரிக்க, அந்த நிறுவனத்தின் பெயரில் அனுப்பப்பட்ட மருத்துகள் பற்றிய தகவல்களை தாங்கியிருந்தது அது.

அதுபோல மேலும் சில கோப்புகள் வெவேறு நிறுவங்களின் பெயரில் இருக்கவும் தங்கள் போலி மருந்துகளை புழக்கத்தில் விட இதுபோன்ற பல நிறுவங்களை அவன் போலியாக நடத்தி வருவது புரிந்தது அவளுக்கு.

அங்கே கட்டு காட்டாக அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்த, மருந்துகளை விருப்பனைக்கு அனுப்ப போடப்படும் 'டெலிவரி சலான்' புத்தகங்களை அவள் ஒவ்வொன்றாக பார்க்க, 'அனுவிந் பார்மா' பெயரில் இருக்கும் புத்தகமும் இருந்தது.

கூடவே 'மீஷு ஹெல்த் கேர்' பெயரிலிருந்த புத்தகமும் இருந்தது.

தேதிவாரியாக அவை எங்கெங்கெல்லாம் விற்பனைக்கு அனுப்பப்பட்டது என்ற விவரங்கள் அனைத்தும் அவற்றில் தெளிவாக இருந்தன.

அவற்றை புகைப்படம் எடுப்பது அவ்வளவு சுலபமில்லை என்பதை உணர்ந்தவள், அங்கே இருந்த ஜன்னல் வழியாக எட்டிப்பார்க்க, அவள் வந்த வழி தெரிந்தது.

அந்த 'டெலிவரி சலான்' புத்தகங்கள், கோப்புகள் என அனைத்தையும் அந்த ஜன்னல் வழியாக எவ்வளவு தூரத்தில் வீச முடியுமோ வீசி எறிந்துவிட்டு அந்த பேனாவையும் தூக்கி எரித்தாள் ராதா.

அதற்குள் அவர்கள் பற்றவைத்துவிட்டுப் போன நெருப்பு கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் பரவ தொடங்கியிருக்க, தனக்கு என்ன நடந்தாலும் பல உயிர்களைப் பலி வாங்கும் இந்த குருதி வர்த்தகம் ஒரு முடிவுக்கு வரவேண்டும் என்ற எண்ணம் மட்டுமே அவள் மனதில் நிறைந்திருக்க, பயம் என்ற உணர்ச்சி அவளைக் கொஞ்சம் கூட நெருங்கவே இல்லை!

அதற்குள் அந்த அறையின் கதவு தீ பிடித்து எரியத்துவங்க அந்த அறையை நெருப்பின் கரங்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அணைக்கத் தொடங்கியது.

அந்த உஷ்ணத்தில் தகித்துக்கொண்டிருந்தவளைக் குளிர்விக்கும் விதமாக அந்த கதவைத் தள்ளிக்கொண்டு உள்ளே நுழைந்தான் கண்ணன்.

இன்றைய எபி பாடல் 1