En Manathai aala Vaa! 37

மித்ர-விகா-37

அக்னிமித்ரனை நேரில் பார்த்து, அவனுடன் பேசி, ஒரு மாதத்திற்கும் மேல் ஆகியிருந்தது. ஆரம்பத்தில் கட்டுப்பாடில்லாமல் சண்டித்தனம் செய்த மனம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சமநிலைப் பட்டுக்கொண்டிருந்தது. இனி அவனைப் பார்க்க வேண்டிய சூழல் ஏற்படாது என்கிற நிலையே மாளவிகாவுக்கு ஒரு வித நிம்மதியைக் கொடுத்தது எனலாம்.

இந்த வேலைதான் என்று இல்லாமல் கிடைத்த வேலைக்குச் செல்லலாம் என முடிவெடுத்தவள் துரிதமாக ஒரு வேலையும் தேடிக்கொண்டாள். அப்படி அவள் ஒரு 'கால் சென்டர்'ரில் வேலைக்குச் சேர்ந்து சில தினங்கள் ஆகியிருந்தன.

சம்பளத்துடன் கூடிய ஒரு மாதப் பயிற்சி. பின் வேலை என இப்பொழுது பயிற்சியிலிருந்தாள் அவள். பயிற்சி முடிந்த பிறகுதான் அலுவலக 'கேப்' வசதியெல்லாம் அனுபவிக்க இயலும். சில நாட்களுக்கு அரசு பேருந்து மட்டுமே.

பேருந்து நிறுத்தத்தில் நின்றுகொண்டிருந்தவள், அவள் செல்ல வேண்டிய பேருந்து வரவும், வேகமாக ஓடிப்போய் ஏறினாள். சாலையை வேடிக்கைப் பார்ப்பது என்பது அவளுக்கு எப்பொழுதுமே பிடித்தமான விஷயம்தான்.

உட்கார இடம் கிடைக்கவில்லை என்றாலும் பின்புற கடைசி இருக்கையின் அருகில் நின்றதால் போக்குவரத்தால் நிறைந்த சாலை, முழுவதுமாக அவளுடைய கண்களுக்குக் காட்சிக் கொடுத்தது.

ஆனால் அவள் கண்ட காட்சிகள்தான் அவ்வளவு உவப்பானதாக இல்லை. காரணம் சாலையின் எந்தப் பக்கம் திருப்பினாலும் அக்னிமித்ரன்தான் காட்சியளித்தான் அவளுக்கு. 'ஹோர்டிங்'காக... 'டிஜிட்டல் பேனர்'களாகவென.

அவனுடைய கம்பீரத்தைப் பக்காவாக எடுத்துக்காட்டும், வித விதமான உடைகளில், குறிப்பாக அவளுக்கு மிகவும் பிடித்த, அவன் அடிக்கடி அணியும், 'ஸ்டோன் வாஷ்' முழுக்கைச் சட்டை அணிந்து...

கன்னக்குழி விழ விரிந்த சிரிப்புடன் நின்று கொண்டு...

சிம்மாசனம் போன்ற இருக்கையில் கால் மேல் கால் போட்டு தோரணையாக அமர்ந்துகொண்டு...

காஃபி குவளையைக் கையில் ஏந்தியபடி ஸ்டைலாகச் சுவரில் சாய்ந்து நின்று...

அவள், அப்படியே போய் சிறைப்படத் துடிக்கும் வண்ணம் கைகளைப் பெரிதாக விரித்தவாறு...

இன்ன பிற விளம்பர வாசகங்களோடு 'புதையல் வேட்டை சீசன் த்ரீ' என்ற எழுத்துகள் கீழே ஒளிர, நீக்கமற எங்கும் நிறைந்திருந்தான் அவன்.

‘இத்தனை கோடி ஜனத்தொகையில் ஒருத்தியே ஒருத்திக்காக, அவளது எண்ணங்களை அடிமை செய்வதற்காக இப்படி கூடச் செய்வானா ஒருத்தன்? அடப்பாவி!’ என்றுதான் இருந்தது அவளுக்கு.

அந்தக் காணொலியைப் பார்த்த பிறகு, சரவணன் திருமணத்தை மறுத்ததற்கு குடும்பத்தில் எல்லோருமே அவளைக் குற்றவாளிக் கூண்டில் நிறுத்தியிருக்க, அதற்கு மித்ரன்தான் காரணம் என்று தெரியும்போது அவளால் அதை ஏற்றுக் கொள்ளவே முடியவில்லை. மேலும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நம்ப வைத்து தன்னை அவன் ஏமாற்றிவிட்டதாகதான் அவளால் எண்ண முடிந்தது

அன்று அவ்வளவு கோபமாக அவன் முன் நின்று படபடத்தவளைப் பார்த்த மாத்திரத்தில், "என்ன சொல்ற புரியல.?" எனக் கேட்டான் மித்ரன் புன்னகையுடனேயே.

அந்தச் சிரிப்பு அவளுடைய மனதில் அமிலத்தை ஊற்ற, "இனிமேல் ஒரு செகண்ட் கூட நீ இருக்கற இடத்துல என்னால இருக்க முடியாது. நான் என்னோட தோல்விய ஒப்புக்கறேன். ஜஸ்ட் ரிலீவ் மீ ஃப்ரம் திஸ் ஜாப்" என்றாள் எங்கேயோ பார்த்துக்கொண்டு.

சற்று நேரத்துக்கு முன் அத்தனை இலகுவாக அவளைப் பார்த்திருந்தானே! எனவே விபரீதமாக எதுவும் நினைக்கத் தோன்றவில்லை அவனுக்கு. அது ஒரு சிறுபிள்ளைத்தனமான கோபமாகவே பட்டது.

சாம்பவியோ அக்ஷையோ இப்படி எதற்காகவாவது கோபத்துடன் முறுக்கிக் கொண்டால் அவன் வழக்கமாக செய்வதுபோல், திமிரத் திமிர அப்படியே சேர்த்தணைத்து அவளை சமாதானம் செய்யதான் தோன்றியது அவனுக்கு.

தன்னை வெகுவாகக் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டான்.

காரணம் என்னவென்று புரியாவிட்டாலும், அவளுடைய இந்த திடீர் கோபத்தைக் கூட ரசித்துக்கொண்டே, "நீயாவது தோத்து போறதாவது. என்னைக்கோ என்னை நீ ஜெயிச்சுட்ட லயன்னஸ்” என்றான் அவன் மனதிலிருந்து.

அவனுடைய முகத்தைப் பார்த்திருந்தால் அவன் மனநிலையைக் கொஞ்சமாவது உணர முடிந்திருக்கும் அவளால். அது பிடிக்காமல், சிவந்து நீர் கோர்த்த அவளது கண்கள் இலக்கில்லாமல் எங்கெங்கோ அலைபாய்ந்தது.

"இப்படி போலியா நடிச்சு இனிமேலும் உன் டயத்தை வேஸ்ட் பண்ணாத. நான் இதையெல்லாம் நம்பற அளவுக்கு வீக் இல்ல” என்றாளவள் கோபத்துடன்.

அவனுடைய காதல் பார்வை முற்றிலும் மாறிப்போய் கோபம் எட்டிப் பார்த்தது அவனுடைய விழிகளில். ஆனாலும், "ஹை... அஜூபா, என்ன இப்படியெல்லாம் பேசற" என்றான் தன்னைச் சற்று நிதானப்படுத்திக்கொண்டு.

"உன்னைப் போய்" எனத் தழுதழுத்தவள், "நீ சரவணனைக் கூப்பிட்டு மிரட்டினியா?"

மிரட்டும் தொனியில் அவள் நேரடியாகவே கேட்கவும், அவள் அங்கே வந்ததிலிருந்து ஒருமையிலேயே பேசிக்கொண்டிருப்பது கவனத்தில் வந்து அவனது புருவம் மேலே ஏற, முன்பு ஒரு முறை இதே போல் அவள் அவனை ஒருமையில் விளித்த நிகழ்வு வேறு நினைவில் வர, அன்றைய அவளின் ரௌத்திரமும் இன்றைய அவளுடைய இந்த ஆவேசமும் ஒன்றுபோல தோன்றியது அவனுக்கு.

ஆழமாக அவளைப் பார்த்துக்கொண்டே, "எந்த சரவணன்?" என்று கேட்டான் கொஞ்சமும் அலட்டிக்கொள்ளாமல். உண்மையிலேயே ஒருவனைக் கூப்பிட்டு மிரட்டியதையே மறந்து போயிருந்தான் அவன். அவனது பெயர் கூட நினைவில் இல்லை அக்னிமித்ரனுக்கு.

சொல்லப்போனால் அவனுக்கு மாளவிகாவைத் தவிர வேறு எதுவுமே நினைவில் இல்லை அந்த நொடியில்.

"என்ன... சரவணன் யாருன்னே தெரியாதுன்னு சொல்ல போறியா?" என அவள் பற்களைக் கடிக்க, 'யாரைப் பத்தி சொல்றா இவ?' என யோசித்துக்கொண்டே, "ஹேய்... எனக்கு நிஜமாவே" என்றவனது வார்த்தை அப்படியே நின்றது சட்டென சரவணனுடைய நினைவு வந்ததால்.

பிரச்சனை கொஞ்சம் வீரியமானது என்பது புரிய அடுத்த நொடி அவனுடைய முகம் இறுகிப்போனது.

"என்ன... எந்த சரவணன்னு ஞாபகம் வந்துடுச்சு போலிருக்கு!" எனக் கேட்டாள் அவள் இளக்காரமாக.

சரவணனைத் தவிர இதை அவளிடம் வேறு யாரும் சொல்லியிருக்க வாய்ப்பே இல்லை என்று தோன்றியதால், "ஹேய்... உனக்கு எப்படித் தெரியும்? அந்த சரவணன் சொன்னானா?" என கர்ஜித்தான் அவன்.

அவனது கட்டுக்கடங்கா கோபம் வெளிப்படையாகவே தெரிந்தது அவளுக்கு. அவனைப் பற்றித் தெரிந்ததனால் உண்டான பயத்தில் அவளது முதுகுத்தண்டு சில்லிட்டுப் போக, முகம் அப்பட்டமாக அதை வெளிப்படுத்தியது.

அவளைச் சார்ந்தவர்கள் யாருக்கும் அவள் கண் எதிரில் எந்த வித துன்பமும் நேரக் கூடாது. அதுவும் அதற்கு எந்தவிதத்திலும் அவள் காரணமாக ஆகவே கூடாது. அதுதான் அவளது பயத்திற்குக் காரணம்.

அவளது பயத்தைக் காணப் பிடிக்காமல் சற்று தணிந்தவன், அனிச்சையாக, "ஹேய் லயனஸ். என்னைப் பார்த்து உனக்கு என்ன பயம்” என்றபடி அவளை அணைக்கும் உந்துதலில் அவளை நெருங்கியவன், அவள் சட்டென ஒரு எட்டு பின்னல் நகரவும், சற்று நிதானித்து தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டான்.

"ஆல் இஸ் ஃபேர் இன் லவ் அண்ட் வார். அதுவும் இந்த லவ் வார்ல நான் உன்னை லூஸ் பண்ண விரும்பல. அதுக்காக என்ன வேணா செய்வேன்” என்றான் அவன் தன் செயலை நியாயப்படுத்தி,

"நீ சொல்ற மாதிரி உண்மையாவே லவ்தான்னா நீ என்னை நேர்மையா அப்ரோச் பண்ணியிருக்கலாமே” எனக் கேட்டாள் அவள்.

இரு தினங்களுக்கு முன் அவன் அதைச் செய்திருந்தாலும் சரவணன் விஷயம் தெரிய வந்த பிறகு, அதையும் ஒரு முறையான செயலாக அவளால் ஏற்றுக்கொள்ள இயலவில்லை. அவள் சொன்ன விதத்திலேயே அவள் தன்னை ஒரு காமுகனாகவே உருவகப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறாள் என்பது நன்றாக விளங்க, ஆயாசமாக இருந்தது அவனுக்கு.

இதை வார்த்தைகளால் உணர்த்த இயலாது. வாழ்ந்து பார்த்தால் மட்டுமே அவளால் உணர முடியும் என்பது புரிய, 'என் வாழ்க்கை முறை சரியில்லை. என்னிடம் உனக்கு நம்பிக்கை ஏற்படாது. அதனால் நான் உன்னிடம் சொல்லியிருந்தாலும் நீ ஒப்புக்கொண்டிருக்க மாட்டாய்' என்று அவளிடம் சொல்ல நா எழ வில்லை அவனுக்கு.

அவனது சில நொடி மௌனத்தில் அவன் அதை ஒப்புக்கொண்டுவிட்டான் என்ற நினைத்து கோணலாகச் சிரித்தவள், "உன்னோட டர்ட்டி இன்டென்ஷனுக்கு இப்படி ஒரு ஸ்வீட் கோட்டட் வெர்ஷன்தான் இந்த லவ் இல்ல" என்றாள் அவள் முகத்தைச் சுளித்தவாறு.

அதில் அவனுடைய பொறுமை பறந்துபோக, "என்னடி ரொம்ப ஓவரா பேசற" என அவன் சீற, "என்ன டீ யா... கண்ட்ரோல் யுவர் டங்" எனப் பதிலுக்குச் சீறினாள் அவள்.

"ஆமாம்... டீ... இனிமேல் எனக்கு எந்த கண்ட்ரோலும் இல்ல. இனி உனக்காக கூட நான் எதுவும் பார்க்கறதா இல்ல. எனக்கு நீ வேணும். இப்பவும். எப்பவும். என்னோட காலம் முழுமைக்கும். அதுக்காக என்ன வேணும்னாலும் செய்வேன். இந்த மனநிலைக்கு நீ என்ன பேர் வேணாலும் வெச்சுக்கோ. நீ எப்படி வேணா நினைச்சுக்கோ அதைப் பத்தி எனக்கு எந்த கவலையும் இல்ல” என்றான் அவனும் அடாவடியாக.

"அது கனவுல கூட நடக்காது” என்றாள் அவள் ஒரு நொடி கூட தாமதிக்காமல். "ஏன் நடக்காது? எல்லாம் நடக்கும். நடத்திக் காட்டுவேன்" எனக் கிண்டலாகச் சொன்னவன், "இங்க வந்த உடனே என்ன சொன்ன நான் இருக்கற இடத்துல உன்னால இருக்க முடியாதா? அதை என் கண்ணைப் பார்த்து சொல்லு பாப்போம். நான் ஃபீல் பண்ண வரைக்கும் இனிமேல் நான் இல்லாமதான் உன்னால இருக்க முடியாது. இல்லன்னு சொல்லி என்னை ஏமாத்திட்டு உன்னையும் நீ ஏமாத்திக்காத” என, அவள் இப்பொழுது இருக்கும் மனநிலையில் எதைச் சொல்லக் கூடாதோ அதைச் சொன்னான் அக்னிமித்திரன் கர்வமாக.

அவன் சொன்ன வார்த்தைகள் உண்மையிலேயே அவளுடைய தன்மானத்தைச் சீண்டிவிடுவதாக இருக்க, குற்ற உணர்ச்சியில் அது அவளது கோபத்தை இன்னும் இன்னும் மிகைப்படுத்த, "குட் ஜோக்” என்றவள், "உனக்கு என்ன பெரிய அர்ஜுனன்னு நினைப்பா மனசுல. பார்க்கற பொண்ணுங்கல்லாம் உன் பின்னாடியே வரதுக்கு. நீ லவ் அது இதுன்னு உளறினா... அதை அப்படியே நம்பிட்டு நான் உன்னை நினைச்சு ஏங்கிட்டு இருப்பேன்னு நினைச்சியா?” என்றாள் அவள் தன் மனதை மறைத்துக்கொண்டு.

"இதை நீ ரெண்டு நாளைக்கு முன்னால சொல்லியிருந்தால் கூட நான் அக்சப்ட் பண்ணிட்டு இருந்திருப்பேன். ஆனா உன் கண்ணுல காதலைப் பார்த்த பிறகு எனக்கு எந்த வாய் வார்த்தையும் தேவை இல்ல" என்றவன் அவளைத் தலை முதல் கால் வரை பார்வையால் அளந்தவாறு, "எப்ப நான் வாங்கிக் கொடுத்த ட்ரெஸ்ஸை நீ போட்டுட்டு வந்தியோ... அப்பவே எனக்கு நீ டபுள் ஓகே சொன்னதாதான் அர்த்தம்" என்றான் அவளை நன்கு உணர்ந்தவனாக.

இது வரை எவ்வளவு கவனமாக அவனிடம் நடந்துகொண்டிருக்கிறாள் என்பது அவளுக்குதான் தெரியுமே! அவள் கண்களில் காதலைப் பார்த்ததாக அவன் சொன்னதை அவள் மனம் ஒப்புக்கொள்ளவே இல்லை. அவன் வேண்டுமென்றே சொல்லுவதாகதான் எண்ணினாள்.

ஆனால் அந்த உடையை அணிந்து வந்து தான் செய்த பிழையை எண்ணி நொந்தவள் அவனுக்குப் பதில் கொடுக்க முடியாமல் சற்றுத் தடுமாறித்தான் போனாள் மாளவிகா.

"உனக்கே புரியுது இல்ல... அப்படின்னா உண்மையை ஒத்துக்கோ" என்றான் அவன் சர்வ சாதாரணமாக.

"எதை ஒத்துக்கணும்? உண்மையாவே எனக்கு புரியல” என அவள் எரிச்சலுடன் கேட்க, "என்னைப் பிடிச்சிருக்குன்னு" என்றான் அவன் இன்னும் இன்னும் இயல்பாக.

"ஃபன்னி. எனக்கு உன்னைச் சுத்தமா பிடிக்கல... இனிமேல் பிடிக்கவும் பிடிக்காது" என்றாள் மாளவிகா கொஞ்சம் கூட விட்டுக்கொடுக்காமல். நிச்சயம் இறங்கி வர மாட்டாள் என்பது முற்றிலுமாகப் புரிந்துபோனது அவனுக்கு.

"எனக்கு தெரியும் அஜூபா. உனக்கு என்னைப் பிடிக்கும்னு. நீ சொல்லலைன்னாலும் எனக்கு தெரியும். அதை நீ உன் மனசுல இருந்து மறைக்காம என்னைக்கு என் கிட்ட சொல்லறியோ... அடுத்த நாளே நம்ம கல்யாணம் நடக்கும்" என அவன் சொல்ல, "என்ன கல்யாணமா?" என அவள் நக்கலாக அவனைப் பார்க்கவும், "ஆமாம்... கல்யாணம்தான். நீ நம்பலன்னாலும் அதுதான் நிஜம்" என்றான் தீவிரமாக.

"சான்ஸே இல்ல... என்னால சத்தியமா உன்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியாது?" என அதற்கும் அவள் சீற, "பின்ன... வேற யாரை கல்யாணம் பண்ணிக்க போற?" என அவளை அழகாக ஆழம் பார்தான் அவன்.

அந்தக் கேள்விக்குப் பதில் இல்லை அவளிடம். சில நொடிகள் மௌனித்தவள், "எங்க அப்பா சொல்ற பையன" என்றாள் உள்ளே போன குரலில்.

அவள் பொய் உரைக்கிறாள் என்பது அதிலேயே விளங்க, "அவனையும் ஓட வைப்பேன்" என்றான் அவன் கொஞ்சம் கூட அலட்டிக்கொள்ளாமல். ஐயோ என்றிருந்தது அவளுக்கு.

"நான் சரவணனை மிரட்டினது உன்னைப் பொறுத்தவரை தப்புன்னா... உனக்காக நான் அதை ஒத்துக்கறேன். இனிமேல் அதைச் சொல்லிச் சொல்லி டென்ஷன் பண்ணாத" எனப் போனால் போகிறது என்பதுபோல் அவளுக்காகச் சொன்னவன், "உனக்கு இன்னும் கொஞ்சம் டைம் கொடுக்கறேன். இந்த ஸ்ட்ரெஸ் குறைஞ்ச பிறகு பொறுமையா வந்து எனக்கு அந்த ஓகே... எஸ்... இதையெல்லாம் சொல்லு” என்றவன், "இன்னும் ரெண்டு நாள்தான இருக்கு அந்த த்ரீ மந்த்ஸ் முடிய. அஸ் யூஷுவல் நீ ஆஃபிஸ் வந்துடு. நீயே ஜெயிச்சதா இருக்கட்டும்" என அவன் சொல்ல, "இல்ல என்னால முடியாது" என்றாள் அதற்கும் வீம்பாக.

"வரலைன்னா எனக்கு ஒண்ணும் பிரச்னை இல்ல... நீ தான் வருத்தப்படவேண்டி இருக்கும்' என்றவன், தன கைப்பேசியை ஆராய்ந்து அந்தக் காணொளியை ஓட விட, மின்சாரம் தாக்கியது போல இருந்தது அவளுக்கு. அவனும் அவளும் நடனமாடிய காணொளி. அவனுடன் மிக மிக நெருக்கமாக அவள். அன்று அப்படி ஆடிய பொழுது கூட அவள் இப்படி இருக்கும் என எண்ணியிருக்கவில்லை. ஒரு பார்வையாளராகப் பார்க்கும் பொழுது அவள் அவனுடன் இசைந்தே ஆடியது போன்ற தோற்றம்தான் இருந்தது.

"இதை வெச்சு கேவலமா உன்னை மிரட்டற வேலையெல்லாம் செய்ய மாட்டேன் மாள்வி. ஆனா இந்த ரெண்டு நாள் இங்க வந்து ஜெயிச்சுட்டு போயிடு! அவ்வளவுதான்” என்றான் அவன் சாதாரணமாகச் சொல்வது போல். அதுவும் ஒருவித மறைமுகமாக மிரட்டல்தான் என்பது நன்றாகவே புரிய, உடலில் மெல்லிய நடுக்கம் பரவியது மாளவிகாவுக்கு.

அதிர்ச்சியில் நின்றிருந்தவளின் நிலையை தனக்குச் சாதகமாக்கி தோளுடன் சேர்த்து மென்மையாக அவளை அணைத்தவன், இரும்பின் உறுதியுடன் அவள் நிற்கவும், 'இரும்பை நெருப்பால மட்டும்தான் வளைக்க முடியும். நீ இரும்புன்னா நான் அக்னி' என்ற எண்ணத்துடன், "ஈஸி அஜூபா, நான் என்னென்னவோ எதிர்பார்ப்போட உனக்காக வெயிட் பண்ணிட்டு இருந்தேன். உண்மையிலேயே இது எனக்கு ஒரு பெரிய டிஸ் அப்பாயிண்ட்மென்ட். அதனால" என்றவன், "இது உனக்கு தெரிஞ்சு ஃபர்ஸ்ட்... உனக்கு தெரியாம செகண்ட்..” என அவள் உச்சியிலும், "உன் பர்மிஷன் இல்லாம லாஸ்ட்" என அவள் கன்னத்திலுமாக அழுந்த இதழ் பதித்தவன், "இனிமேல் உன் பர்மிஷன் இருந்தா மட்டும்தான் நம்ம கல்யாணம் மத்ததெல்லாம்" என்று கண்டித்து அவளை விடுவிக்க, தன்னையும் மீறி 'பளார்' என்று அவனை அறைந்திருந்தாள் மாளவிகா.

அதிர்ச்சியில் அவன் முகம் கடுமையாக மாற, "உன் பர்மிஷனுக்காக வெயிட் பண்றது தப்போ?" என்றவன், அவள் முகம் கலவரமாக மாறுவதை உணர்ந்து லேசாகப் புன்னகைத்தவாறு, "சில்... நான் வேற எதிர்பாத்தேன். கிடைச்சது வேற" என்றான் இரு பொருள்பட.

"என்ன வாங்கினது பத்தலையா" என அவள் அலட்டிக்கொள்ளாமல் சொல்ல, "கொடுத்ததுதான் பத்தல" என்றவன் அவள் முறைத்துக்கொண்டு நிற்கவும், "அன்னைக்கு மாதிரி... குரல்வளைல வளையலை வெச்சிடுவியோன்னு கொஞ்சம் கேர் புல்லா இருந்தேன்" என்றான் தன் மனதை மறைக்காமல்.

அவன் சொன்ன விதத்தில் கீற்றாகப் புன்னகை எட்டிப்பார்க்க அதை மறைத்தவள், அங்கிருந்து செல்ல எத்தனிக்க, "என்ன பண்ண போற” எனக் கேட்டான் அவள் அலுவலகம் வருவதைப் பற்றி.

"இந்த டூ டேஸ் மட்டும்தான் வருவேன்" என்றவள், முடிந்தது என்பதுபோல் அங்கிருந்து நகர, "மாளவிகா... நான் கேட்டதுக்கு நீ இன்னும் பதில் சொல்லல" என்றான் மித்ரன் கட்டளை தொனிக்கும் குரலில்.

'என்ன?' என்பதுபோல் புரியாமல் அவள் பார்க்க, "சரவணன் மேட்டர்" என அவன் கேட்கவும், "ஒரு அன் நோன் நம்பர்ல இருந்து அந்த வீடியோ வந்திருந்தது, ஃப்புல் க்ளாரிட்டியோட” என்றவாறு தன் கைப்பேசியை 'அன்லாக்' செய்தாள் அவள்.

சரவணனுக்கு எந்தப் பிரச்சினையும் வரக்கூடாதே என்ற பதைபதைப்புதான் காரணம். 'வீடியோ' என்ற வார்த்தையில், 'தன்னை ஒருவன் வீடியோ எடுப்பதா? அதுவும் அந்த அலுவலகத்தில், அவ்வளவு பாதுகாப்பையும் கடந்து' என்ற சீற்றம் உண்டானது அவனுக்கு.

அவளது கையிலிருந்து அந்தக் கைப்பேசியைப் பறித்தவன் அதை ஆராய முற்பட, அது அதிகமாகச் சூடாகி இருக்க, ஒளிர்வதும் அணைவதுமாக சில நொடிகளில் மொத்தமாக உயிரை விட்டது அந்தக் கைப்பேசி.

அவள் பதட்டத்துடன் அவனைப் பார்த்திருக்க, "ஏதோ மால்வேர் போலிருக்கு. இன்ஸ்ட்ருமென்ட் டெட் ஆயிடுச்சு" என்றான் அவன் யோசனையுடன்.

"சரவணன் இல்ல... சொல்லனும்னா நேர்லதான் சொல்லியிருப்பார் அவர்" என அவள் பயத்துடன் சொல்ல, அவனுக்குமே அதற்குப் பின் சரவணன் இருப்பதாகத் தோன்றவில்லை.

"இல்ல வேற யாரோ. நீ ஓரி பண்ணாத” என்றவன், "இனிமேல் இந்த ஃபோனால உனக்கு எந்த யூசும் இல்ல. என்கிட்டயே இருக்கட்டும்” என இலகுவாகவே சொல்லிவிட்டு, "நீ போய் வேலையைப் பார்" என்று முடித்துக்கொண்டான்.

விட்டால் போதும் என அவள் அங்கிருந்து செல்ல எத்தனிக்கவும், அவள் சற்றும் எதிர்பாரா விதமாக, கையைப் பற்றி அவளைத் தடுத்தவன், "ஒண்ணு உன்னோட கை என் கன்னத்தை டச் பண்ணதுக்கான கிஃப்ட்... இல்லன்னா பளார்னு என் கன்னத்தைப் பதம் பார்த்ததுக்கான பனிஷ்மென்ட்... இதை நீ எப்படி எடுத்துட்டாலும் எனக்கு ஓகேதான்" என்று சொல்லிவிட்டு மென்மையான அவளுடைய உள்ளங்கையில் அழுந்த அவன் தன் இதழைப் பதிக்க, கோபத்தில் உடல் இறுகிப்போய், அவளுடைய கரத்தைப் பற்றியிருந்த அவனுடைய கரத்தை அப்படியே வளைத்து முறுக்கும் எண்ணத்துடன் அழுந்த பற்றியவள், சட்டென அப்படியே விடவும் செய்தாள் மாளவிகா அனிச்சை செயலாக.

அவளை உணர்ந்து, "லயன்...னஸ்!" என்று சொல்லி சத்தமாகச் சிரித்தவன், "சண்டை போடலாமா? ஒண்டிக்கு ஒண்டி உன்னோட மோத நான் ரெடி" என்றான் இரசனையுடன். வெறுப்புடன், "ச்ச" என்றவள், ஒரு நொடி கூட நிற்காமல், அங்கிருந்து அகன்றாள் மாளவிகா.

"இவ்வளவு கோபம் நல்லதில்ல. நிச்சயமா ஒரு நாள் நீ என்னைப் புரிஞ்சிப்ப லயன்னஸ்!" என்ற அவனது குரல் மட்டும் அவளைத் தொடர்ந்தது. அதுதான் அவள் அவனைக் கடைசியாகப் பார்த்தது.

அதன் பின் வழக்கம்போல் அவள் வேலைகளை தொடர, அன்று மாலையே ஒரு புதிய கைப்பேசியுடன் வந்தான் கவி. அதிக விலை உயர்ந்ததாகவும் இல்லாமல், அவள் வைத்திருந்த கைப்பேசியிலேயே கொஞ்சம் 'அட்வான்ஸ்ட் மாடல்'லாகவும் இருந்தது அது.

அவள் அதை வாங்கிக் கொள்ள மறுக்கவும், அப்படியே அதை அவள் மேசை மேல் வைத்துவிட்டுப் போய்விட்டான் கவி. உடனே அந்தக் கைப்பேசி ஒலிக்க, யார் என்பது தெரிந்ததால், அவள் எடுக்காமல் போகவும், உடனே அலுவலக 'இன்டர்க்காம்' ஒலித்தது.

சலிப்புடன் அவள் அதை எடுக்க, "அந்த ஃபோன் உனக்குதான். அதை நீ யூஸ் பண்ணிதான் ஆகணும்" என்றான் மித்ரன் எதிர் முனையிலிருந்து கட்டளையாகவே.

"ப்ச்..” என இதற்கெல்லாம் நான் அசருவேனா? என அவள் மவுனம் சாதிக்கவும், "என்னைத் தேவை இல்லாம இந்த சின்ன விஷயத்துக்கெல்லாம் ப்ளாக் மெயில் பண்ண வைக்காத அஜூபா" என அவன் கண்டிப்புடன் சொல்லி அவளுடைய பதிலை எதிர்பார்க்காமல் அந்த அழைப்பைத் துண்டித்தான் அவன்.

அதுதான் அவனுடைய குரலை அவள் கடைசியாகக் கேட்டது.

அவள் அங்கே வேலை செய்த இரண்டு நாட்களும் அலுவலகத்தின் பக்கம் எட்டிக் கூட பார்க்கவில்லை அவன். அதன் பின் எந்த விதத்திலும் அவளைத் தொடர்புகொள்ள முயலவே இல்லை அக்னிமித்ரன். அதுவே சிறு அச்சத்தைக் கொடுத்துக்கொண்டுதான் இருந்தது அவளுக்கு.

அவள் பயம் உண்மைதான் என்பதுபோலவே இப்பொழுது அவனுடைய ஆட்டத்தின் அடுத்த சுற்றைத் தொடங்கிவிட்டான் என்றே தோன்றியது அவளுக்கு.

முந்தைய போட்டியில் மொத்தமாக விட்டுக்கொடுத்து அவனே அவளை வெற்றிகொள்ளச் செய்துவிட்டான்.

இந்த முறை?

விடை மாளவிகாவிடம் மட்டுமே.