Anbenum Idhazhgal malarattume! 21

அணிமா-21

"ஹேய்! ஸ்டாப்! ஸ்டாப்! நீ அப்பவே ஈஸ்வர் அண்ணாவை சைட் அடிச்சியா. நான் அத கவனிக்கவே இல்ல பாரேன்!" என்றான் ஜெய் வியப்பு மேலிட.

ஈஸ்வருக்குமே அவள் சொன்ன செய்தி ஆச்சரியத்தைக் கொடுக்க அதைத் தொடர்ந்து கேட்கும் ஆர்வம் கூடியது.

ஜெய்யின் கேள்விக்கு, "என்ன எங்க கவனிச்ச! நீயும்தானே அவரைப் பார்த்து ஜெர்க் ஆகி, ரன்னிங் கமெண்ட்ரிலாம் கொடுத்துட்டு இருந்த!" என்றவள், "இப்படி நடுவில பேசினா எனக்குச் சொல்ல வராது. ஸோ ப்ளீஸ்!" என்றவள் வாயை 'ஜிப்' போடுவதுபோல ஜாடை செய்ய,

"சரி! சரி! இனிமேல் பேசல, யூ கன்டினியூ!" என்று அவன் சொல்லவும் தொடர்ந்தாள் மலர்.

ஜெய் ஈஸ்வரின் தோற்றத்தைப் புகழ்ந்து கொண்டிருக்க, "என்ன அவர் ஃபிலிம் ஆக்டரா? நான் யாரோ பிசினஸ்மேன்னு இல்ல நினைச்சேன்" என்ற மலர், "எந்த படத்துல நடிச்சிருக்கார்?" என்று கேட்க,

"இப்ப வந்து செம்ம போடு போட்டு இருக்கே ‘ப்ளூ டூத்!’னு ஒரு சைன்ஸ் ஃபிக்ஷன் ஃபிலிம் அதுலதான்!" என்றான் ஜெய்.

"வாட்! அதுல அந்த தேவாங்கு அனுபவ்தான ஹீரோ! அதனாலதான் அந்தப் படத்தைப் பார்க்கணும்னு கூட எனக்கு தோனல!" என்றாள் மலர் சலிப்புடன்.

"ஹா! ஹா! நீதான் அவனை தேவாங்குன்னு சொல்ற, அவனுக்குனு ஒரு பெரிய மாஸ் கூட்டமே இருக்கு" என்ற ஜெய் தொடர்ந்து, "இவர் அந்தப் படத்தோட வில்லன், பேரு ஜெகதீஸ்வரன்!" என்று முடித்தான்.

"ஜக..தீஈஈ..ஸ்வரன்!" ஒருமுறை சொல்லிப்பார்த்தவள், "பார்க்க இவ்ளோ கெத்தா ஹேன்சம்மா இருக்காரு, அப்பறம் ஏன் வில்லனா நடிக்கணும்? ஹீரோவாவே நடிக்கலாமே!" என்று அவளுடைய மனதில் எழுந்த சந்தேகத்தை மலர் கேட்கவும்,

"வேணா அவர்கிட்டயே கேளேன். நீ போகப்போற ஃப்ளைட்லதான் ட்ராவல் பண்ணப்போறார்னு நினைக்கிறேன். எப்படியும் வெய்டிங் ரூம்லதான் இருப்பார்!" என்றான் ஜெய் நக்கலாக.

அவன் சொன்ன செய்தியில் அவளையும் அறியாமல் குதூகலம் மேலிட, "ஓஹ்! நான் போற ஃப்ளைட்லதான் வருவாரா" என்றவளின் மனம் 'எப்படியும் பிசினஸ் கிளாஸ்லதான் ட்ராவல் பண்ணுவார் இல்ல?' என்று ஏமாற்றத்துடன் கேள்வி எழுப்பியது.

அதற்குள் லாவண்யா, அவள் திருமணம் செய்துகொள்ளவிருக்கும் சஞ்சீவன், அனிதா, ரஞ்சனி என அவளுடன் பயணம் செய்யவிருக்கும் நால்வரும் அங்கே வந்துவிட ஜெய்யிடம் விடைபெற்று உள்ளே சென்றாள் மலர்.

மலர் நினைத்தது போல் இன்றி அவர்கள் பயணம் செய்யும் 'எகானமி கிளாஸ்' பகுதியில்தான் உட்கார்ந்திருந்தான் ஈஸ்வர் ஓய்வாகக் கண்களை மூடியவாறு.

அவன் உட்கார்ந்திருந்த இருக்கைக்கு எதிர்புறமாக ஒரு வரிசைக்குப் பின்னால் இருந்தது மலருக்கான இருக்கை. அவளுக்கு அருகில் ரஞ்சனி உட்கார்ந்திருந்தாள்.

ஏதோ ஒரு புதுவிதமான உணர்வு மேலிட அவனை நோக்கிச் சென்ற பார்வையை விலக்கத் தோன்றாமல் அவனையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் மலர்.

அவளுடைய இயல்பிற்கு மாறான இந்தச் செய்கையில் அதிசயித்த ரஞ்சனி, "என்ன மலர்! உன் சிஸ்டம்ல ஏதாவது எர்ரர் ஆகிப்போச்சா? அந்த வில்லன இந்த லுக்கு விடுற?" என்று கிண்டலாகக் கேட்கவும்தான் தான் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறோம் என்பதையே உணர்ந்தவள் பார்வையை மாற்றினாள்.

பொதுவான அறிவிப்புகளைத் தொடர்ந்து விமானம் பறக்கத்தொடங்கி சில நிமிடங்கள் கடந்திருந்தன. விமான பணிப்பெண்கள் மட்டும் சுறுசுறுப்பாய் இயங்கிக்கொண்டிருக்க மற்ற பயணிகள் அனைவரும் சூழ்நிலைக்குப் பொருந்தியிருந்தனர்.

கண்களை உறக்கம் தழுவ அதன் பிடிக்குள் மெள்ள மெள்ள சென்றுகொண்டிருந்தாள் மலர். அப்பொழுது அங்கே குடிகொண்டிருந்த அமைதியைக் கிழித்துக்கொண்டு வந்தது பிறந்து வெகு சில மாதங்களே ஆகியிருந்த குழந்தையின் அழுகை.

அவளுக்கு நேர் புறமாக இருந்த இருக்கையில் தனியாகக் கைக்குழந்தையுடன் பயணிக்கும் வடகத்தியவர் போன்று தோற்றம் அளிக்கும் இளம் பெண் அந்தக் குழந்தையின் அழுகையை நிறுத்த பலவாறு போராடிக்கொண்டிருக்க, குழந்தையின் அழுகை மேலும் அதிகரித்ததே தவிர குறையவேயில்லை.

அவளுக்கு அருகில் உட்கார்ந்திருந்த முதிய பெண்மணி ஒருவர் முயன்று பார்த்தும் ஏதும் மாற்றம் இல்லை.

அந்தச் சூழ்நிலையில், அந்த இரைச்சல் பலரது முகத்தையும் சுளிக்க வைத்துக்கொண்டிருந்தது. விமான பணிப்பெண் வேறு குழந்தையின் அழுகையை நிறுத்துமாறு அந்தப் பெண்ணிடம் பணிவுடன் சொல்லிவிட்டுப் போனார்! அந்தப் பெண்ணைப் பார்க்கவே பரிதாபமாக இருந்தது மலருக்கு.

மிகவும் சிறு குழந்தைகளைத் தூக்கி பழக்கமில்லாத காரணத்தால் என்ன செய்வது என்று முதலில் தயங்கியவள், பின்பு முயன்று பார்க்கலாம் என்ற எண்ணத்துடன் இருக்கையை விட்டு எழுந்தாள்.

அதே நேரம் அவன் அணிந்துகொண்டிருந்த ஜெர்கினைக் கழற்றி அருகில் உட்கார்ந்திருந்த தமிழிடம் கொடுத்துவிட்டு அந்தப் பெண்ணை நோக்கிப் போனான் ஈஸ்வர்.

குழந்தைக்காகக் கைகளை நீட்டியவாறு, "டோன்ட் ஹெசிடேட் சிஸ்டர்! லெட் மீ ட்ரை!" என்று அவன் சொல்லவும் மறுக்கத் தோன்றாமல் குழந்தையை அவனிடம் கொடுத்தாள் அந்தப் பெண்.

மலருக்குத்தான் அவனது முரடான கைகளையும் விரிந்த தோள்களையும் பார்த்து 'ஐயோ! இவர்ர்ர் எப்படி இந்தத் தலை கூட நிற்காத குழந்தையைத் தூக்குவார்!" என்ற கேள்வி மனதில் எழுந்தது. புதிராக அவனைப் பார்த்தாள்.

அவளுடைய அந்த எண்ணத்தைப் பொய்யாக்கி அந்தக் குழந்தையை அது பொத்தி வைக்கப்பட்டிருந்த மெத்தையிலான பையில் இருந்து மிக இலாவகமாக கையில் தூக்கியவன், கைகளுக்குள் அடங்காமல் முறுக்கிக்கொண்டு அழுத அதன் முகத்தை ஆராய்ந்தவாறு அதன் செவிகளில் பின் பகுதியில் கட்டை விரலால் லேசாக அழுத்தம் கொடுக்கவும் அந்தக் குழந்தையின் அழுகை கொஞ்சம் மட்டுப்பட, தொடர்ந்து கொஞ்சமும் பதட்டமோ சலனமோ இன்றி தனது தோளில் போட்டு அந்தக் குழந்தையின் முதுகில் லேசாகத் தட்டிக்கொடுக்கவும் அந்தக் குழந்தை சில நிமிடங்களில் உறங்கிப்போனது.

அதற்குள் பதட்ட நிலை குறைந்து இயல்பிற்கு வந்திருந்த அந்தப் பெண் மெல்லிய குரலில் அவனுக்கு நன்றி தெரிவிக்க, சிறுத் தலை அசைப்பின் மூலம் அதை ஏற்ற ஈஸ்வர் அந்தக் குழந்தையை அவளிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு அவனது இருக்கையில் போய் உட்கார்ந்துகொண்டான்.

எப்படி மலரை முதன்முதல் பார்த்த நொடி அவளது பெண்மையின் மென்மையைத் தாண்டிய அசாத்திய துணிவும் தன்னம்பிக்கையும் ஜெகதீஸ்வரனை அவள்பால் ஈர்த்ததோ அதே போன்று அவனுடைய வசீகரிக்கும் ஆளுமையுடன் கூடிய ஆண்மைக்குள் பொதிந்திருந்த மென்மையும் தாய்மையும் அவளை முற்றிலுமாக வீழ்த்தியிருந்தது.

மலர் மட்டுமில்லாது அங்கே பயணம் செய்த பலரும் அவனை மெச்சுதலுடன் பார்த்தனர். விமான பணிப்பெண் அவனிடம் கைக் குலுக்கிப் பாராட்டவும் புன்னகையுடன் அவளுக்கு ஏதோ பதில் சொல்லிக் கொண்டிருந்தான் ஈஸ்வர்.

அதைப் பார்த்ததும் மலருக்கும் கூட அவனிடம் சென்று பேசும் ஆவல் எழ ஏனோ அதைச் செய்ய விடாமல் ஒரு தயக்கம் அவளைத் தொற்றிக் கொண்டது.

சிறிது நேரத்திற்கெல்லாம் அவன் உறங்கிவிட, அவளுக்குத்தான் உறக்கம் பறி போனது.

அவள்தான் அவனையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தாளே தவிர அவன் ஒரு முறை கூட உணர்ந்து அவளைப் பார்க்கவேயில்லை. அதற்கேற்ற சூழலும் அவனுக்கு அமையவில்லை. ஆனாலும் அவனுடன் பயணம் செய்த அந்தப் பன்னிரண்டு மணிநேரமும் அவள் மனதில் கல்வெட்டு போல் பதிந்துதான் போனதென்னவோ உண்மை.

அந்த விமானம் இலண்டன் ஹீத்ரோ விமான நிலையத்தை அடைந்தவுடன் ஈஸ்வர் சென்றுவிட, தொடர் விமானம் மூலம் அமெரிக்கா நோக்கிப் பயணித்தாள் மலர்.

***

டெக்ஸாஸ் நகரம்…

ஆகஸ்ட் மாதத்தில் அங்கே அதிக வெப்பம் என அனைவரும் புலம்பிக்கொண்டிருக்க சென்னை வெப்பத்தையே பார்த்திருந்ததால் பெரியதாகத் தோன்றவில்லை மலருக்கு.

ஒரு ஞாயிற்றுக்கிழமை மாலையில், அங்கிருந்த பூங்காவில் தனிமையிலே இனிமை காண முடியாமல் ஆற்றாமையுடன் உட்கார்ந்திருந்தாள்.

லாவண்யா சஞ்சீவனுடன் ஊர் சுற்றக் கிளம்பிவிட, மற்ற இருவரும் அப்பொழுது புதிதாக வெளியாகியிருந்த திரைப்படத்திற்குச் சென்றுவிட்டனர். அவர்கள் மலரையும் உடன் அழைத்தும், படம் பார்க்கும் ஆர்வம் இல்லாமல் செல்லவில்லை அவள்.

இங்கே வந்து தரை இறங்கியது முதல் 'ஜெட் லாக்' சரியாகவே சில தினங்கள் பிடித்தது. அதனுடன் கூட, தங்குமிடம், அலுவலகம், உணவு முறை என அனைத்தையும் பழகிக்கொள்ள கிட்டத்தட்ட பத்து தினங்கள் கடந்துவிட்டன. இதில் பெரிதாக ஈஸ்வர் பற்றிய எண்ணங்களெல்லாம் மேலெழவில்லை.

வீட்டில் எல்லோருடனும் என்னதான் 'வீடியோ கால்' மூலம் பேசிக்கொண்டிருந்தாலும் அன்று கண் விழித்தது முதலே ஏதோ ஒரு வெற்றிடம் தோன்றி இருந்தது மனதில். காரணம் அன்றைய தினம் ஜெய், மலர் இருவரது பிறந்தநாள்.

பிறந்தது முதல் ஜெய்யைப் பிரிந்து ஒரு பிறந்தநாள் என்பது அவளுக்கு இதுவே முதல் முறை.

இங்கே இரவாக சென்னையில் பகலாக இருக்கும் சமயம் மடிக் கணினி வழியாகவே இருவருடைய பிறந்தநாளையும் கொண்டாடி பெரியவர்களிடம் ஆசிப் பெற்று முடித்தாகிவிட்டது. இருந்தாலும் அவர்கள் பிரிவில் தவித்துதான் போனாள் மலர்.

சிறு வயது முதலே அம்மா பாட்டி என அவர்களுடன் வீட்டிலேயே இருப்பதில்தான் நாட்டம் அதிகம். அப்படியே வெளியே சென்றாலும் ஜெய் அவளுடன் கட்டாயம் இருப்பான். தனிமை என்ற எண்ணமே இதுவரை தோன்றியதேயில்லை.

இப்படி இருக்க, நிர்பந்தப்படுத்தி அவளை நாடு கடத்தியிருந்த அந்த மென்பொருள் நிறுவனத்தின்மேல் அளவுகடந்த கோபம் உண்டானது மலருக்கு. இப்படிப்பட்ட எண்ணப் போக்கில் அவளிருக்க, அவளது பார்வையில் விழுந்தான் நான்கு அல்லது ஐந்து வயதில் இருக்கும் சிறுவன்.

அங்கே அவன் வயதை ஒத்த பல குழந்தைகள் மகிழ்ச்சியுடன் விளையாடிக்கொண்டிருக்க, அவன் மட்டும் கண்களில் ஜீவனே இல்லாமல் வெறித்த பார்வையுடன் அங்கிருந்த கல் மேடையில் தனியாக அமர்ந்திருந்தான்.

பார்த்த மாத்திரத்தில் அவனது முகம் ஏனோ ஈஸ்வரை அவளுக்கு நினைவுபடுத்த, ஒரு உந்துதலில் அவனுக்கு அருகில் போய் உட்கார்ந்துவிட்டாள்.

அந்தப் பொடியனோ, அந்நியத்தனமாக அவளை ஒரு பார்வை பார்த்து வைத்தான். இருந்தாலும் அதைப் புறந்தள்ளி, "ஹை! ஒய் ஆர் யூ சிட்டிங் அலோன் ஹியர்? கோ அண்ட் பிளே வித் தெம்!" (நீ ஏன் தனியாக இருக்கிறாய் அங்கே போய் விளையாடு) என்றாள் மலர் அவனை உற்சாகப் படுத்துவதுபோல்.

"நோ! தே ஆர் பிளேயிங் பிரின்ஸ் அண்ட் பார்பி கேம்! அட்லீஸ்ட் ஐ ஷுட் ஹாவ் எ கேர்ள் ஃபிரெண்ட் யூ நோ!" என்றான் அவன் வருத்தம் மேலிட.

"பார்றா! கேர்ள் ஃபிரெண்டாம்ல! ம்!" என்று வியந்து மலர் உதடு சுழிக்க, 'ஐ! தமிழ் பேசற!' என்று அவன் உற்சாகமடைய, "ஓ! நீயும் குட்டி தமிழன்தானா?" என்றாள் செவிகளில் தேன் வந்து பாய்ந்த பரவசத்தில்.

"ம்! எனக்கு தமிழ் பேசத்தான் பிடிக்கும், யூ நோ!" என்றான் அவனும் பட்டென.

மகிழ்ச்சியுடன் கையை நீட்டி "ஹாய்! என் பேரு அணிமாமலர்! உன் பேர் என்ன?” என்று மலர் கேட்க அவளுடைய கையைப் பற்றிக் குலுக்கியவாறே, "என் பேர் ஜீவன்!" என்றான் அவளுடைய மகிழ்ச்சியைப் பிரதிபலித்தவாறே.

அதற்குள் அவளுடைய கைப்பேசியில் மலரை அழைத்த சுசீலா மாமியும் கோபாலன் மாமாவும் அவளுக்குப் பிறந்தநாள் வாழ்த்துச் சொல்லி அழைப்பைத் துண்டிக்க, அதை கவனித்துக் கொண்டிருந்தவனுக்கு அன்று அவளுடைய பிறந்தநாள் என்பது புரியவும், "ஐ! ஹனீமா! உனக்கு பர்த் டேவா! எனக்கும் இன்னைக்குத்தான் பர்த் டே!" என்றான் அந்தக் குட்டி ஜீவன் குதூகலம் மேலிட.

"அட! அப்படினா ஜீவனும் நம்ம கட்சித்தானா? நம்ம பர்த் டே அன்னைக்குதான் அவனை ஃபர்ஸ்ட் டைம் மீட் பண்ணியா?" என்று அடுக்கடுக்காகக் கேள்விகளைக் கேட்டவாறு இடை புகுந்தான் ஜெய்.

மலருடைய பேச்சு அப்படியே தடைபட அதில் எரிச்சலாகி "ஜெய்!" என்று பல்லைக் கடித்தான் ஈஸ்வர்.

"ஓகே! சாரி! நீ சொல்லு!" என ஜெய் கூறவும், அவனை முறைத்துக்கொண்டே தொடர்ந்தாள் மலர்.

ஜீவனுடைய பிறந்தநாளும் அன்றுதான் என்று அறியவும், ஆச்சரியமாகிப் போனது மலருக்கு. அதே மனநிலையில், அவள் ஜீவனையே பார்த்துக்கொண்டிருக்க, அவள் முகத்தைப் பார்த்து சில நொடிகள் தயங்கியவன், "நீ என்கூட அங்கே விளையாட வரியா? என் ஃப்ரெண்ட்ஸ் கிட்ட, 'ஷி இஸ் மை கேர்ள் ஃப்ரெண்ட்'னு உன்னைச் சொல்லட்டுமா?" என்று, கேட்டான் ஜீவன்.

"ஒய் நாட் தாராளமா சொல்லு. அதுல என்ன இருக்கு" என்றவாறு அவனது கையைப் பற்றிக்கொண்டு அவள் நடக்கத்தொடங்கவும், "ஹனீமா! அங்க வந்து என்னை 'பாய் ஃப்ரெண்ட்'னுதான் கூப்பிடனும் ஓகேவா?" என்று கிசுகிசுப்பான குரலில் ஜீவன் கேட்கவும், "ஓகேடா மை டியர் பாய் ஃப்ரெண்ட்... ஓகே" என்றாள் மலர். அன்று தொடங்கியதுதான். பின்னாளிலும் அதுவே தொடர்ந்தது.

அதன் பின்பு, அவனுடன் இணைந்து மற்ற குழந்தைகளுடன் சிறிதுநேரம் விளையாடினாள் மலர்.

முதலில் அவளைப் பார்த்துத் தயங்கிய அந்தக் குழந்தைகள், நேரம் செல்லச்செல்ல அவளுடைய கலகலப்பால் அவளுடன் மிகவும் ஒன்றிப்போனார்கள்.

நேரம் ஆகிவிட, ஒவ்வொருவராக அவர்களுடைய பெற்றோருடன் வீட்டிற்குக் கிளம்பவும்தான், ஜீவனுடைய பெற்றோர் அங்கே இல்லை என்பதே புரிந்தது.

அதைப்பற்றி ஜீவனிடம் அவள் கேட்கவும், "அம்மா வெண்ட் டு க்ராசாரி ஷாப்! ஷி வில் பீ பேக் பிஃபோர் 6.30" என்றான்.

அவனைச் சந்திப்பதற்கு முன்பு இருந்த இறுக்கமான மனநிலை மாறி, ஜெய் அருகிலிருந்தால் அவளுக்கு ஏற்படும் குதூகலம் மனதில் எழவும், ஏனோ அவனுடன் சேர்ந்து தனது பிறந்தநாளைக் கொண்டாடும் ஆர்வம் உண்டானது.

அவர்களுடைய வீட்டில், அவனுடைய பிறந்தநாளைக் கொண்டாட ஏதாவது 'பார்ட்டி' ஏற்பாடு செய்திருக்கிறார்களா என்று மலர் ஜீவனிடம் கேட்கவும், உதட்டைப் பிதுக்கி, விரல்களை இல்லை என்பதுபோல் விரித்து, "நோ!" என்றான் ஜீவன்.

அவனது அந்த பாவனை, அவனது மனதிற்குள் புதைந்து கிடந்த ஏக்கத்தை அப்படியே பிரதிபலித்தது. அது அவளது மனதில் ஒரு தாக்கத்தை ஏற்படுத்தவும், அவனுடைய இருப்பிடத்தைப் பற்றி அவள் விசாரிக்க, அவள் தற்பொழுது தங்கியிருக்கும் அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பின் மற்றொரு தளத்தில்தான் அவன் வீடு இருக்கிறது என்பதும் தெரியவந்தது.

அதற்குள்ளாகவே அவனை நோக்கி கைகளில் சுமையுடன், ஓட்டமும் நடையுமாக, அங்கே வந்துகொண்டிருந்தாள் சுபானு.

முப்பது வயதைத் தாண்டியதுபோன்ற தோற்றத்தில், கொஞ்சம் பருமனான உடல்வாகுடன், அழகாக இருந்தபோதிலும், சுருக்கங்களுடன் கூடிய, எந்த ஒரு உணர்வையும் வெளிப்படுத்தாத முகம், வெறுமையான கண்கள் என்றிருந்த சுபானுவைப் பார்க்கும்பொழுதே மனதில் ஒரு நெருடல் உண்டானது மலருக்கு.

ஆனாலும் அவளுடைய முகமும் ஈஸ்வரை நினைவுபடுத்தித் தொலைய, 'இது என்னடா இது, யார பார்த்தாலும் நமக்கு ஜெகதீஸ்வரன பார்க்கற மாதிரியே இருக்கு. இந்த சினிமால காமிக்கிற மாதிரி, நமக்கு ஏதாவது ஆயிடுச்சா?' என சந்தேகமே வந்துவிட்டது அவளுக்கு.

அவள் அருகில் வந்தவுடன், மலரைத் தனது அன்னைக்கு அறிமுகபடுத்தி வைத்தான் ஜீவன். தானும் அவர்கள் வசிக்கும் குடியிருப்பில்தான் இருப்பதாக சுபானுவிடம் தெரிவித்தாள் மலர்.

உடனே, "அம்மா! ஹனிமாவை நம்ம வீட்டுக்கு டின்னெர்க்கு கூப்பிடலாம் ப்ளீஸ்!" என ஜீவன் கண்களைச் சுருக்கி அன்னையிடம் கோரிக்கை வைக்கவும், அவளுக்கு முன்பாகவே மறுக்க இயலாமல் தயக்கத்துடன் மலரை அழைத்தாள் சுபானு.

அது மலருக்குப் புரியவே, அவள் இங்கிதத்துடன் மறுக்கவும், ஜீவன் பிடிவாதத்தில் இறங்கவே, 'ஐயோ! இவன் ஏன் இப்படி செய்யறான்?' என்று தோன்றியபொழுதிலும், வேறு வழி இன்றி, அவனுடன் அவர்கள் வீட்டிற்குச் செல்ல ஒப்புக்கொண்டாள்.

பூட்டியிருந்த கதவைத் திறந்துகொண்டு, சுபானுவின் வீட்டிற்குள் நுழைந்தனர் மூவரும். இருவருக்குமே சரியான அறிமுகம் இல்லாத காரணத்தால், என்ன பேசுவது என்பது புரியவில்லை சுபானுவிற்கு.

முயன்று வரவழைக்கப்பட்ட புன்னகையுடன், அவள் சமையல் வேலையில் இறங்க, அங்கே இருந்த இறுக்கத்தை விரட்டும் பொருட்டு, "ஜீவனுடைய அப்பா எப்ப வருவாங்க?" என்று மலர் கேட்கவும்,

"அவங்க வேற ஸ்டேட்ல வேலை செய்யறங்க. வீகென்ட்ஸ் மட்டும்தான் இங்க வருவாங்க, மத்தபடி இங்க நானும் ஜீவனும் மட்டும்தான்" என்று பதில்சொன்னாள் சுபா. அன்றும் ஞாயிற்றுக்கிழமைதான் என்பதே அவள் மனதில் இல்லை போலும்.

அதைக் கேட்க நினைத்தவள், இரண்டு படுக்கை அறைகளைக் கொண்ட அந்த வீட்டில் ஜீவன் விளையாடுவதற்கான பொருட்கள் அதிகம் இல்லை என்பது மனதில் பட, மகனுடைய பிறந்தநாள் அன்றைக்கும் கூட அவனுடைய தகப்பன் அங்கே வரவில்லை என்பதும் உறைக்க, ஏதோ சரியில்லை என்பது புரியவும், வாயை மூடிக்கொண்டாள்.

அதே நேரம் அவளைக் கைப்பேசியில் அழைத்த மலருடைய தோழி லாவண்யா, அந்தக் குடியிருப்பில் அமைந்திருக்கும் பார்ட்டி ஹாலுக்கு அவளை உடனே வரச்சொல்லவும், அவர்கள் ஏதோ கொண்டாட்டத்திற்குத் திட்டமிட்டிருப்பது புரிந்தது.

ஜீவனைப் பற்றி அவளுக்குச் சுருக்கமாக ஒரு குறுந்தகவலை அனுப்பிவிட்டு, ஜீவனையும் சுபானுவையும் தன்னுடன் மலர் கூப்பிட, ஜீவனை மட்டும் அழைத்துக்கொண்டு போகுமாறு சொல்லிவிட்டாள் சுபானு. அவர்களுடைய குடியிருப்பிற்குள்ளேயே என்பதால் அவளுக்கு ஏதும் பயம் தோன்றவில்லை போலும்.

அதன் பின்பு ஜீவனுடன் அந்த பார்ட்டி ஹாலுக்கு சென்றாள் மலர். அங்கே லாவண்யா, சஞ்சீவன், அனிதா மற்றும் ரஞ்சனியுடன் சேர்த்து, அங்கே அவர்களுடன் வேலை செய்யும், மேலும் சில நண்பர்கள் குடும்பத்துடன் குழுமியிருக்க, அந்தக் குடியிருப்பில் இருக்கும் சில குழந்தைகளும் அங்கே வந்திருக்க, ஜீவனைத் தன்னுடன் சேர்த்துக்கொண்டு, அங்கே தயாராக இருந்த கேக்கை வெட்டி, அவர்களுடைய பிறந்தநாளை எளிமையாகக் கொண்டாடினாள் அணிமாமலர்.

ஜீவனுடைய முகத்தில் குடியேறியிருந்த மகிழ்ச்சியைக் கண்டு, மனம் நிறைந்தவளாக, அவனை அவர்களுடைய வீட்டில் விட்டுவிட்டு, சுபானு அவர்களுக்காகச் சமைத்ததைப் பெயருக்குக் கொரித்துவிட்டு, அவள் அங்கிருந்து கிளம்பும் சமயம் அவளுடைய கண்களில் விழுந்தது, ஜீவனுடைய தகப்பன் அஷோக்குடைய புகைப்படம்.

"யோவ்! அஷோக்னா, நம்ம சுபா அக்கா வீட்டுக்காரா?" என்று இடைபுகுந்த ஜெய்,

"அவரை நீ நேர்ல பார்த்திருக்கியா? அவரை அக்கா டிவோர்ஸ் பண்ணிட்டாங்களா?" என்று கேள்விகளாய் கேட்டுத்தள்ள,

"டால்லஸ்ல இருந்தவரைக்கும் நான் அவனை நேர்ல பார்த்ததில்ல. ஆனா, அவன பார்க்கதான் அன்னைக்கு அந்த மகாபலிபுரம் ரெசார்ட்டுக்குப் போனேன்!" என்று மலர் சொல்லவும் அதிர்ந்தனர் ஜெய் மற்றும் ஈஸ்வர் இருவருமே.