Azhage Sugamaa? 1

முகில்நிலவு - 1

சிலுசிலுவென வீசும் மார்கழி மாத குளிர் காற்றில் நிலமங்கை சில்லிட்டுப் போயிருக்க, அவளது தோழியான நிலவழகி, முகில்களுக்குள் மறைந்திருந்து அவளுடன் கண்ணாம்மூச்சி விளையாடிக் கொண்டிருந்தாள்.

இயற்கையின் வனப்பையெல்லாம், நகர மயமாக்கல் எனும் தன் கோரப்பசிக்கு இரையாக்கி நாளுக்கு நாள் விரிந்து கொண்டிருக்கும் சென்னையின் புறநகர்ப் பகுதியில் இருபது தளங்களைத் தொட்டு வளர்ந்திருந்தது ஓர் அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பு.

அதன் மொட்டை மாடியிலிருந்து பார்க்க, தொலைவில் தெரிந்த குன்றுகளெல்லாம் நிலமடந்தை வாரி வழங்கிக் கொண்டிருந்த கடுங்குளிரைத் தாங்கமாட்டாமல் பச்சைப் போர்வையால் தம்மை முழுவதுமாகப் போர்த்தியிருந்தன.

அந்த முன்னிரவு நேரத்திலும் கூட வினோதமாகக் குரல் எழுப்பியபடி உயரப் பறந்து எங்கோ சென்றது பெரிய உருவம் கொண்ட நீர் வாழ் பறவை ஒன்று. மின்சாரத்தை விழுங்கி, இரவைப் பகலாகச் சித்தரித்து விளக்குகள் சிந்திக்கொண்டிருந்த செயற்கை ஒளியில், பாவம் அது குழம்பிப்போயிருக்கக் கூடும். அங்கே சூழ்ந்திருந்த அமைதியைக் கிழித்ததுப் படபடக்கும் அதன் சிறகின் ஓசை.

ஆனால் இவை எதையுமே கருத்தில் கொள்ளாமல், ஏறெடுத்தும் பாராமல், இரசிக்கவும் மனமின்றி கண்களை இறுக மூடிக்கொண்டு, இருபதாம் தளத்தில் அமைந்திருந்த அந்த மொட்டைமாடியின் கைப்பிடி சுவரின் மேல், தன் உயிரை இழுத்துப் பிடித்துக்கொண்டு நின்றிருந்தாள் அந்த நிலவினைப் போன்ற அழகி! நம் நாயகி நிலவழகி.

ஒவ்வொரு விரலாய் நீட்டி எண்ணியவாறே, அவள் மனதிற்குள், 'த்ரீ! டூ! ஒன்! ஜம்ப்!' என்று சொன்ன அடுத்த நொடி தடால் என்ற சத்தத்துடனும் ‘ஆஆஆஆ!’ என்ற அலறலுடனும் கீழே விழுந்திருந்தாள்.

அடுத்த விநாடியே, 'உயிர் போற அளவுக்கு வலிக்கும்னு நினைச்சோம்! அட! அவ்வளவா வலிக்கலையே! ஈவன் ஹார்ட் சர்ஃபேஸ்ல விழுந்த மாதிரி கூட தெரியல! மெத்துமெத்துன்னு சாஃப்டா இல்ல இருக்கு! நாம உண்மையிலேயே செத்துட்டோமா? இல்ல உயிரோட இருக்கோமா?' எனப் பல விதமான ஐயங்கள் மனதைக் குழப்ப, பயத்தில் கண்களையும் திறவாமல், அப்படியே விழுந்த நிலையிலேயே அவள் கிடக்கவும், தன்னைச் சமாளித்துக் கொண்டு, தன்னுடன் சேர்த்து அவளையும் தூக்கி நிறுத்தியவாறு, தானும் எழுந்து நின்றான் கார்முகிலன் என்ற பெயர் கொண்ட வசீகர இளைஞன் - நமது நாயகன்.

நிலவொளியில் அவளது முகம் பொன்னென ஜொலிக்க, அவனுக்கு மிக அருகில் கண் மூடி நின்றிருந்த அவளது தோற்றம், கல்லில் செதுக்கிய சிற்பமாக அவன் மனதில் பதிந்து போனது.

'லவ் அட் ஃபர்ஸ்ட் சைட்னு சொல்லுவாங்களே, இவளைப் பார்த்த உடனே அப்படி ஒரு ஃபீல் வந்துதே எப்படி?' என்ற யோசனையில் அவன் நிற்க, முதலில் ஒரு கண்ணை மட்டும் திறந்து பார்த்தவள், எதிரில் நின்று கொண்டிருந்த நெடியவனைக் கண்டதும், விழிகளை முழுவதுமாக விரித்து, பயத்தில் அரள மிரள நிற்கவும், அவளது நிலை கண்டு எழுந்த சிரிப்பை அடக்கியவனாக, அவளைப் பார்த்துக் கேட்டான், "ஆர் யூ ஓகே பேபி?!"

அவள் வெளிப்புறமாகக் கீழே விழுவதற்குப் பதிலாக, உட்புறமாக, அதுவும் அவன் மேலேயே விழுந்திருந்தது புரியவும், அதுவும் அவளை அவன்தான் இழுத்துத் தள்ளியிருக்கிறான் என்பது சர்வ நிச்சயமாக அவளுக்கு விளங்கவும், தான் இன்னும் சாகவில்லை, உயிருடன்தான் இருக்கிறோம் என்கிற மமதையில், "அறிவில்ல! மேனர்ஸ் இல்ல! ஒரு பொண்ணு கஷ்டப்பட்டு சாக ட்ரை பண்ணா, இப்படித்தான் வந்து உயிரை வாங்குவீங்களா? யாரு சார் நீங்க? இந்த உலகத்தையே காக்க வந்த மார்வெல் அவெஞ்சர்னு உங்களுக்கு நினைப்பா?!" எனக் குஷி பட ஜோதிகா பாணியில் அவனிடம் அந்த நிலா முகத்தழகிப் பொரிந்து தள்ளவும்,

"எனக்குப் புரிஞ்சு போச்சு; யூ ஆர் நாட் அட் ஆல் ஓகே! யூ ஆர் மேட்! கம்ளீட்லி மேட்! அண்ட் அஃப்கோர்ஸ் அ லவ்வபுல், பியூட்டிஃபுல் மெஸ்மரைசிங் மேட்! ஐ லைக் யூ பேபி!" என்று சொல்லிக்கொண்டே, அதுவரை மிக முயன்று அடக்கி வைத்திருந்த சிரிப்பெல்லாம் பீரிட்டுக் கிளம்ப, சத்தமாகச் சிரிக்கத் தொடங்கினான் முகிலன்.

"யாரைப் பார்த்து பைத்தியம்னு சொன்னீங்க? ஸ்டாப்! இப்ப சிரிப்பை நிறுத்தப் போறீங்களா இல்லையா?" என அவள் எகிறவும்,

குளிரில் அவளது தொண்டைக் கட்டிக்கொண்டு, அவளுடைய குரல் வேறு கீச்கீச்சென்று ஒலிக்க, “வேற யாரை! உன்னைப் பார்த்துத்தான் சொன்னேன் பேபி!" என்றவனின் சிரிப்பு, அவளுக்கும் அடங்காமல், தனக்கும் அடங்காமல் தொடர்ந்தது.

அந்த நேரம் பார்த்து, அந்த அரை இருளில் ஒரு உருவம், சுற்றும் முற்றும் யாராவது இருக்கிறார்களா எனப் பார்த்துக்கொண்டே, திருட்டுத்தனமாக அவர்கள் இருவரும் இருக்கும் திசை நோக்கி வந்து கொண்டிருந்தது.

முதலில் அது யார் என்பது புரியாவிட்டாலும், அருகில் நெருங்க நெருங்க அவர் யார் என்பது இருவருக்கும் புரிந்து போனது.

"ஐயோ! கோபாலன் மாமா!" என நிலாவும்,

"செத்தோம்!" என முகிலனும் ஒரே குரலில் கொஞ்சம் சத்தமாகச் சொல்லிவிட, ஓசைக் கேட்டு ஒரு நொடி திடுக்கிட்டவர், பின்பு தன்னைச் சுதாரித்துக்கொண்டு அவர்களை நெருங்கி வந்தார்.

அதற்குள் நிலாவை அங்கே புதர் போல் வளர்ந்திருந்த நித்திய மல்லிகைக் கொடிக்குப் பின்பாக மறையும்படி தள்ளிய முகிலன், "என்ன மாம்ஸ்! இந்த நேரத்துல இங்க வந்திருக்கீங்க? உங்க கிட்ட ஏதோ திருட்டுத்தனம் தெரியுதே!" எனக் கிண்டலுடன் கேட்கவும்,

"அட பாவி! என்னைப் பார்த்தா உனக்குத் திருட்டுத்தனம் பண்றவன் மாதிரியா தெரியர்து? இந்தக் கெழவிகூட சேர்ந்தது நீயும் ரொம்ப கெட்டுப் போயிட்டடா பையா!" எனக் கோபாலன் மாமா அங்கலாய்க்கவும்,

"ஹா! ஹா! நான் கெட்டுப் போயிட்டனா? நல்ல காமடி! எங்க நீங்க கொஞ்சம் திரும்புங்கப் பார்க்கலாம்!" எனச் சொல்லிக்கொண்டே அவன் எட்டிப் பார்க்கவும், அவர் தோளில் மாட்டியிருந்த ஒரு சிறிய பையைப் பின்புறமாக அவர் மறைக்க முயல, அது முடியாமல் அவனிடம் வகையாக மாட்டிக்கொண்டார்..

அதை அவரிடமிருந்து கைப்பற்றி அவன் திறக்கவும், அதில் 'கிராண்ட் ஸ்வீட்ஸ்' கடையிலிருந்து வாங்கி வரப்பட்டிருந்த பல வகை இனிப்புகள் அடங்கிய பெட்டி ஒன்று அவனைப் பார்த்து இனித்தது.

"இதை என் ஃபிரெண்டுக்காகக் கொண்டு வந்தேன்! நான் சாப்பிடறத்துக்கு இல்ல,தெரிஞ்சுக்கோ!" என்றவர்,

"ஆமாம், நான் இங்க நுழையும் போது நீ யார்கிட்ட பேசிண்டு இருந்த? ஏதோ பொண்ணு குரல் மாதிரி கேட்டுதே! பெருசா நல்லவன் மாதிரி அந்தக் கெழவி கிட்ட சீன போட்டு வெச்சிருக்க இல்ல? இரு! இரு! நீ இங்க ஒரு பொண்ணு கூட ரொமான்ஸ் பண்ணிண்டு இருக்கற விஷயத்தை அவ கிட்ட போட்டுக் குடுக்கறேன்!" என அவர் காண்டாகப் பேச,

"முதல்ல அதைச் செய்ங்க மாம்ஸ்! சுசீ மாமி, எங்க அம்மா கூட சேர்ந்துட்டு எனக்குப் பொண்ணு பாக்கறேன், பன்னுப் பாக்கறேன்னு ஒரு கூத்தே அடிச்சிட்டு இருக்காங்க. அதுக்கு ஒரு முடிவு வரும்!" என அவன் தீவிரமாகச் சொல்லவும்,

அதுவரை பொறுமையை இழுத்துப் பிடித்து மறைவாக நின்றிருந்த நிலா, அதைக் கைவிட்டவளாக, "ஐயோ! அப்படி எதையாவது செஞ்சுடாதீங்க யங்மேன்! ரொமான்ஸும் இல்ல ஒரு மண்ணாங்கட்டியும் இல்ல! எனச் சொல்லிக்கொண்டே வெளியில் வந்தாள்.

"ஐயோ! அழகி நீயா! நான் உன் கிட்ட இருந்து இதை எதிர்பாராகவே இல்ல! இங்க, இந்த நேரத்துல, தனியா, அதுவும் என் ஜென்ம விரோதி கூட பேசிண்டு இருக்க! இவன் அடிக்கடி, 'இந்த நாய், மாடு இது கூடல்லாம் ஃப்ரண்டா இருக்கற அந்தப் பொண்ணு யாரு'ன்னு கேட்டப்பவே நான் புரிஞ்சிண்டு இருந்திருக்கணும்! எதார்த்தமா எடுத்துண்டது தப்பா போச்சு!" என அவர் பதட்டத்துடன் அடுக்கிக்கொண்டே போகவும்,

அவரது வார்த்தைகளில் கலவரமானவள், "ஓ மை காட்! ஜீ.கே மாமா! தப்பா இங்க எதுவும் நடக்கல. நீங்க பாட்டுக்கு எதையாவது கற்பனை பண்ணிக்காதீங்க! இதுக்கு முன்னால இவரை நான் பார்த்ததுகூட கிடையாது!" எனச் சொல்ல, அந்த நொடி மின்னல் போல அவளது கண்களில் மின்னி மறைந்த பொய்மையை உணரும் கூர்மை மாமாவிடம் இல்லை, ஆனால் அது முகிலனிடம் இருந்தது.

விடாப்பிடியாக, "அப்படினா, இங்க என்ன பண்ணிண்டிருக்க?" என மாமா தொடரவும், அவள் என்ன பதில் சொல்வது எனக் குழம்பித் தவிக்க,

அது புரியவே, 'எதையும் சொல்லி வைக்காதே!' என ஜாடை செய்தான் முகிலன்.

அதை அவள் கொஞ்சமும் கவனிக்காமல் போக, எரிச்சலில் தலையில் அடித்துக்கொண்டான்.

அதற்குள்ளாகவே, "நான் இந்த இடத்துல இருந்து குதிச்சு சூசைட் பண்ணிக்கலாம்னு பார்த்தேன். உங்க எனிமிதான் என்னைத் தடுத்து, கீழ தள்ளி விட்டுட்டார்!" என்றாள் நிலா சிறிதும் யோசனை இன்றி.

"ஐயோ! என்ன ஆச்சு கண்ணா? மாடில இருந்து குதிக்க பார்த்தியா! கடவுளே!" என அவர் நெஞ்சைப் பிடித்துக்கொண்டு, அருகிலிருந்த கல் மேடையில் தொப்பென உட்காரவும், பதறியவன் நிலாவை நோக்கி, "உண்மையிலேயே நீ லூஸுதான்டி!" எனப் பற்களைக் கடித்தான்.

பின்பு மாமாவிடம் திரும்பியவன், "மாமா! அவ சும்மா விளையாட்டுக்குச் சொல்றா! உங்களைப் பார்க்கத்தான் அவ இங்கே வந்ததே! என்னை இங்க பார்த்து பயந்துட்டா! அவ்வளவுதான்!" என்றான் முகிலன்.

பின்பு நிலாவை நோக்கி, "நீயே சொல்லு!" என்றான் முகம் கடுகடுக்க.

அதில் சுதாரித்தவள், "ஆமாம் யங் மேன்! அவர் சொன்னதுதான் உண்மை!" என்றாள் நிலா, மாமாவின் மனநிலையை உணர்ந்து.

அப்படியும் அவர் தெளிவடையாமல் இருக்கவே, அவர் மனதைத் திசைத் திருப்பும் பொருட்டு, "மாம்ஸ்! இவதான் உங்க பார்ட்னர் இன் கிரைமா! இந்த ஸ்வீட்சை இவ கூட ஷேர் பண்ணி சாப்பிடத்தானே இங்க திருட்டுத்தனமா வந்தீங்க? இருங்க சுசீ மாமி கிட்ட இப்பவே சொல்றேன்" என்ற முகிலன் கைப்பேசியை எடுத்து, எண்களை அழுத்தி, "பியூட்டி!" என்று தொடங்கவும், வேகமாக அவனிடமிருந்து அந்தக் கைப்பேசியைப் பறித்து அந்த அழைப்பைத் துண்டித்தார் கோபாலகிருஷ்ணன்.

"டேய், டேய், நீ சொன்னதுல பாதிதான்டா உண்ம! நான் அழகிக்கு கொடுக்கதான் இந்த ஸ்வீட்ச எடுத்துண்டு வந்தேன். நான் சாப்பிட இல்லடா. தெரிஞ்சிக்கோ!" என்றார் கெஞ்சலாக.

"மாம்ஸ்! எழுபத்து அஞ்சு வயசாகுது உங்களுக்கு! இந்த வயசுலயும் பொண்டாட்டிக்கு இப்படி பயப்படுறீங்க பாருங்க, யூ ஆர் கிரேட்!" என்றான் முகிலன் நக்கலாக.

"யாரு நானா! போடா போய் உருப்படியா வேற வேலை இருந்தா பாரு!" எனக் கடுகடுத்தவர் நிலாவிடம் திரும்பி, "இவனைப் பத்தி உனக்குத் தெரியாது கண்ணா! நான்தான் மேன் ஆஃப் ப்ரின்ஸிபல், தம் அடிக்க மாட்டேன், தண்ணி அடிக்க மாட்டேன், பொண்ணுங்கள தப்பா பார்க்கவே மாட்டேன்னு இல்லாத சீனெல்லாம் போட்டு எங்காத்து கிழவியைக் கைக்குள்ள போட்டுண்டு அவளை எனக்கு எதிரா திருப்பி விட்டுட்டான். எதுக்கும் நீ இவன் கிட்ட இருந்து கொஞ்சம் தள்ளியே இரு! எதையாவது பேசி உன்னையும் குழப்பி நம்ம ஃப்ரண்ட்ஷிப்பை பிரேக் அப் பண்ணிட போறான்” என அவளை எச்சரிக்கும் விதமாகச் சொன்னார் ஜீ.கே மாமா.

'கெட்டுது குடி! நாம இவளை எப்படி கரெக்ட் பண்றதுன்னு பார்த்தா, லவ் பண்ண ஸ்டார்ட் பண்ணறதுக்கு முன்னாலயே இந்த ஓல்ட் மேன் பிரேக் அப் பண்ணிவிட்டுடுவார் போல இருக்கே' என எண்ணி நொந்தே போனான் முகிலன்.

"போனாப் போகுது, இந்த ஸ்வீட்ல எல்லாம் கொஞ்சம் சாம்பிள் உங்களுக்குக் கொடுக்கலாம்னு நினைச்சேன். என்னைப் பத்தி இந்தப் பொண்ணுகிட்ட தப்புத்தப்பா சொல்லிடீங்க இல்ல. ஐடியா டிராப்ட்!" என அவன் மிரட்டலில் இறங்கவும்,

"அப்படிலாம் நான் எதுவுமே சொல்லலடா!" எனப் பரிதாபமாகச் சொன்னவர்,

நிலாவிடம், "அழகிம்மா கேட்டுக்கோ! இவன் நல்லவன்! நல்லவனுக்கெல்லாம் நல்லவன்! கெட்டவனுக்கெல்லாம் கூட கொஞ்சம் நல்லவந்தான்! ஆனா எனக்கு மட்டும் கெட்டவனோ கெட்டவன்!" என்று கொஞ்சமும் சிரிக்காமல், ஆனால் கிண்டலுடன் சொல்ல, மற்ற இருவருமே அதிர்ந்து சிரித்துவிட்டனர்.

நிலைமை சுமுகமாகி, பின்பு மூவருமாக அந்த இனிப்புகளைச் சாப்பிட்டு முடிக்க, "ம்ப்ச்! மாம்ஸ்! சின்ன குழந்தை மாதிரி இப்படி பண்றீங்களே! சுகர் எகிறிப்போச்சுன்னா எவ்வளவு கஷ்டம்? பாவம் மாமி ரொம்பவே கவலைபடறாங்க தெரியுமா?" எனக் கேட்டான் முகிலன் உண்மையான அக்கறையில்.

"பரவாயில்ல விடுங்க..." என அவன் பெயர் தெரியாதது போல நிலா இழுக்கவும்,

"கார்முகிலன்! ஷார்ட்டா முகிலன். அதுதான் என்னோட பேர், அழகி!" என்றான் முகிலன் சற்றுக் குழைவான குரலில்.

அதில் கடுப்பாகி, "டேய் அவ பேரு நிலவழகி! எல்லாருக்கும் நிலா! நீயும் நிலான்னே கூப்பிடு! ஏன்னா அவ எனக்கு மட்டும்தான் அழகி!" என அதற்கும் அவனிடம் சண்டைக்கு வந்தார் ஜீ.கே மாமா!

மேற்கொண்டு வாதாடாமல், "ஓகே! டன்!" என்று சட்டென அவரிடம் சரணடைந்தான் முகிலன்.

"ஐயோ! விட்டா சண்டை போட ஆரமிச்சுடறீங்க! நான் சொல்ல வந்ததையே மறந்துடுவேன்!" என இருவருக்கும் இடையில் புகுந்தவள்,

"யங் மேன்! இன்னைக்கு ஸ்வீட் சாப்பிட்டீங்க இல்ல! இன்னும் ஒன் மந்துக்கு நோ ஸ்வீட்ஸ்! அப்பறம் மாமி கிட்ட சொல்லி, தண்ணில வெண்டைக்காய் போட்டு மார்னிங் வெறும் வயத்துல சாப்பிடறீங்க! நாளையில இருந்து மார்னிங் என் கூட வாக்கிங் வரீங்க. பனியா இருக்கறதால செவென்க்குக் கிளம்பலாம், டாட்!' என முடித்தாள் நிலா.

அவளுடைய முகத்தைப் பார்த்து நக்கலாகச் சிரித்தவன், கைப்பிடி சுவரில், குதிப்பதற்காக அவள் ஏறி நின்றிருந்த இடத்தைப் பார்த்து அவளை நோக்கி தலை அசைத்தான் முகிலன். தான் செய்த தவறை எண்ணி அவளுடைய கண்கள் கீழே தாழ்ந்தது.

அதைக் கவனிக்காதவன் போன்று, "நிலா! நீ மாமாவை அவரோட வீட்டுல விட்டுட்டு, உன் வீட்டுக்குப் போ!" என அவன் கட்டளையாகச் சொல்ல,

"நீங்க என்ன எனக்கு ஆர்டர் போடுறது. நீங்க சொல்லலன்னாலும் நான் அதைத்தான் செஞ்சிருப்பேன்!" என நொடித்துகொண்டு, மாமாவுடன் அங்கிருந்து கிளம்பினாள் நிலா.

"யாரு யங் மேன் அவர்! உங்களையே இந்த பாடு படுத்தறாரு?" என அவனைப் பற்றி அறிந்துகொள்ளும் ஆவலில் கேட்டாள் நிலா.

"இவன் எங்க ஊர் பையன்தாம்மா! நான் கும்பகோணத்துல காலேஜ் லெக்ச்சரரா இருந்த அப்ப, இவனோட அப்பா என்னோட ஃபேவரைட் ஸ்டூடன்ட். அவன் கோஸ்ட் கார்ட்ல பெரிய போஸ்டிங்க இருந்து ரிட்டையர் ஆகிட்டு இப்ப விவசாயம் பார்த்துண்டு ஊரோட செட்டில் ஆகிட்டான். இந்த பையனுக்கு இங்கதான் வேலை. எங்காத்து பக்கத்துல இருக்கற என் பொண்ணோட ஃபிளாட்ல குடிவெச்சிருக்கோம். அவன் மாமியோட பெட்! சரியான அறுந்த வாலு! நல்ல பையன்தான்! ஆனா எனக்கு மட்டும் ஆப்பு வெச்சுடுவான்.

சுகருக்குன்னு ஊருல இருந்து ஒரு கஷாயம் மிக்ஸ் வாங்கிண்டு வந்திருக்கான் கண்ணா இவன். கசப்புன்னா கசப்பு, விஷ கசப்பா இருக்கும். இப்ப கூட பாரு, ஆத்துக்குப் போன உடனே, அந்தக் கஷாயம் ரெடியா இருக்கும். ஸ்வீட் சாப்பிட்டு இருக்கேன் இல்ல!" என்று முடித்தார் பெரியவர்.

பேசிக்கொண்டே, மொட்டை மாடியிலிருந்து படிகளில் இறங்கி, மின்தூக்கியில் பயணம் செய்து, மூன்றாம் தளத்தில் இருக்கும் மாமாவின் வீட்டிற்குள் நுழைந்தனர் இருவரும்.

முழங்காலில் ஏதோ தைலத்தைத் தேய்த்துக்கொண்டே, அவர்கள் வீட்டு வரவேற்பறை இருக்கையில் உட்கார்ந்திருந்தார் சுசீலா மாமி.

அவர்கள் இருவரையும் பார்த்தவுடன், "வாம்மா நிலா!" என அவளை வரவேற்றவர், அங்கே இருந்த டீபாயை மாமாவிற்குச் சுட்டிக்காட்டினார்.

அதன்மேலிருந்த வெள்ளி குவளையில், கருப்பு நிறத்திலிருந்த அந்த கஷாயம், மாமாவைப் பார்த்து கசந்தது.

நிலாவின் கையைச் சுரண்டி, அதை அவளுக்குக் காண்பித்தவர், புருவத்தை உயர்த்தி, 'எப்புடி' என்பது போல் கேட்கவும், "செம்மதான் போங்க" என்றாள் நிலா புன்னகையுடன்.

"என்னடி பொண்ணே செமையா இருக்கு இங்க?" என்று மாமி கேட்க, நிலா பதில் சொல்வதற்கு முன்பாகவே, "பாப்பா! டின்னர் சாப்பிடத்துக்கு அப்பறம் டெஸர்ட்டா ஏதாவது ஸ்வீட் இல்லனா ஐஸ் க்ரீம் சாப்பிடுவா! நீ ஏன்டி இப்படி விஷத்தை வெச்சிருக்க?" என மாமா கேட்கவும்,

"உங்களைப் பொறுத்த வரைக்கும் ஸ்வீட்தான்னா விஷம்! இந்த விஷம்தான் அமிர்தம்! அதனால பேசாம சாப்பிடுங்கோ! இல்லனா இப்பவே ஃபோன் பண்ணி உங்க பேத்தி கிட்ட கொடுத்துடுவேன்!" என்றார் மாமி மிரட்டலாக.

"என் நேரம், பத்து வயசு நண்டு சிண்டுக்கெல்லாம் பயப்பட வேண்டியதா இருக்கு!" எனப் புலம்பிக்கொண்டே அந்தக் கஷாயத்தை அருந்தி முடித்தார் மாமா!

அவர்களுடைய மருமகள் பேத்தியை அழைத்துக்கொண்டு அவளது பிறந்து வீட்டிற்குச் சென்றிருக்க, "ஜெயந்தி அக்காவும் குட்டிம்மாவும் எப்ப ஊர்ல இருந்து வருவாங்க மாமி?" எனக் கேட்டாள் அனைத்தையும் பார்த்துச் சிரித்தவண்ணம் மாமிக்கு அருகில் உட்கார்ந்திருந்த நிலா.

அவர்களைக் காணும் ஆவல் அவளுடைய குரலில் வெளிப்பட, "இன்னும் ரெண்டொரு நாள்ல வந்துடுவான்னு நினைக்கறேன். பட் நாட் ஸ்யூர் அபவ்ட் தட். அவளைப் பத்திதான் உனக்குத் தெரியுமே" என்றார் சுசீலா மாமி ஒரு புன்னகையுடன்.

"அவங்க இல்லாம ரொம்ப போர் அடிக்குது மாமி" என்றவள் நேரம் ஆவதை உணர்ந்து, "குட் நைட் மாமா! குட் நைட் மாமி! பை! நான் போயிட்டு வரேன்!" என்று கிளம்ப எத்தனிக்க,

"எங்கடி போற பொண்ணே! இன்னைக்கு ராத்திரி இங்கேயே படுத்துக்கோ! எனக்கு முட்டி வலி அதிகமா இருக்கு! நடக்கவே முடியல! நீ இருந்தா கொஞ்சம் ஒத்தாசையா இருக்கும்! நீயும் தனியான தங்கி இருக்க!" என அவர் இறைஞ்சுதலாகச் சொல்லவும் மறுக்க மனம் இன்றி அதற்கு ஒப்புக்கொண்டாள் நிலா.

அவர்கள் மாடியிலிருந்து கிளம்பியதும், மாமியைக் கைப்பேசியில் அழைத்து, "பியூட்டி! மாமாவுக்குக் கஷாயம் போட்டுக் குடுத்துடுங்க! அந்த நிலா பொண்ணு அங்க வருவா! அவளை இன்னைக்கு உங்க வீட்டிலேயே தங்க வெச்சுக்கோங்க. எந்தக் காரணம் கொண்டும் போக விட்டுடாதீங்க. என்னனு நான் காலைல நேர்ல வந்து சொல்றேன்!" என முகிலன் மாமியிடம் சொல்லியிருந்தது நிலவழகிக்கு தெரிந்திருக்க நியாயமில்லையே!