மாயா-4
ஏற்கனவே மார்கழி அதிகாலை குளிர் அந்த கிராமத்து வீட்டின் முற்றம் வழியாகத் தடையின்றி உள்புகுந்து அவளை நடுங்கச் செய்ய, ஏனோ ஒரு நொடி தோன்றிய ஜெய்யின் நினைவால் அவளது உடல் சிலிர்த்தது.
"பாட்டி!" என குழப்பத்துடன் அழைத்தவள், "கல்யாணம்னு சொன்ன உடனே ஒருத்தரோட ஞாபகம் வந்தா அவரை நமக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்குன்னுதானே அர்த்தம்! ஒரு வேளை இதுதான் லவ்வா பாட்டி!" என அவள் கேட்க,
வாயை கையால் மூடிக்கொண்டு அதிர்ந்த சாந்தா பாட்டி, "உங்க பேத்தி என்ன கேள்வி கேக்கறா பாருங்க!" எனத் தாத்தாவைப் பஞ்சாயத்துக்கு அழைக்கவும், "அப்படி யாரு கண்ணு உன் ஞாபகத்துல வந்தவன்" என தாத்தா வேடிக்கையாகவே கேட்பதுபோல் கேட்க, கொஞ்சமும் தயங்காமல் சொன்னாள் மாதினி, "நம்ம ஜெய்தான் தாத்தா!" என்று.
"என்ன ஜெய்யா?" என வியப்புடன் பேத்தியின் முகத்தைப் பார்த்தவர், "இந்த லவ்வு ஜவ்வு இதையெல்லாம் பத்தி எங்ககிட்ட கேட்டா என்ன தெரியும் கண்ணு, உங்க அம்மா அப்பாவைதான் கேக்கணும்.
அவங்கதான காதலிச்சு கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டவங்க!" என்று எதார்த்தமாகத் தாத்தா சொல்ல,
"போங்க தாத்தா! இங்க பக்கத்துப் பக்கத்து வீட்டுல இருந்துகிட்டு, அவங்க லவ் பண்ணதுல என்ன த்ரில்.. ம்?
ஏற்கனவேதான் நீங்க ஒரு சம்மந்தம் வேற பண்ணியிருக்கீங்க.
அதுவும் அவங்க உங்க கிட்ட வந்து சொன்ன உடனே; என்ன ஏதுன்னு கூட கேக்காம உடனே கல்யாணத்தை பண்ணி வெச்சுடீங்க;
கொஞ்சம் கூட ஸ்வாரசியமே இல்ல. ம்ப்ச்.. ரொம்ப போர்!" என மாதினி அலுத்துக்கொள்ள,
அனைத்தையும் கேட்டவாறே, அவளுடைய அப்பாவின் கையில் காஃபீ அடங்கிய டபரா டம்பளரை கொண்டுவந்து கொடுத்த மாதினியின் அம்மா ஸ்வர்ணலட்சுமி, "சொல்லுவடி சொல்லுவ! நம்ம ஜெய்யாமே! நம்ம ஜெய்!
முதல்ல உனக்குத்தானே அவரை பார்த்தோம்! பெருசா அப்ப வேண்டாம்னு சொல்லிட்டு எல்லாம் முடிஞ்சுபோன பிறகு இப்ப வந்து இப்படி சொல்ற!
போறாத குறைக்கு எங்க லவ்வை வேற கிண்டல் பண்ணிட்டு இருக்க!"" எனப் பொரிய,
"ப்ச்.. இப்ப என்ன முடிஞ்சுபோச்சுங்கற ஸ்வர்ணா எதுவுமே முடியல! பாப்பா இப்பத்தான வீட்டுக்குள்ள நுழையறா! அதுக்குள்ள சண்டைக்கு கிளமபரியேம்மா நீ!
அவ சொல்ல வர விஷயத்தை சொல்லி முடிக்கட்டுமே!" எனப் பேத்திக்குப் பரிந்தவாறே காஃபியை ஆற்றி அதைக் கொஞ்சம் டபராவில் ஊற்றி மாதினியிடம் கொடுத்தார் சிவராமன் தாத்தா.
அதை வாங்கிக்கொண்டு ஊஞ்சலிலிருந்த புகைப்படங்களை எல்லாம் ஒரு பக்கமாக ஒதுக்கித் தள்ளிவிட்டு அதில் உட்கார்ந்தவள், காஃபியை சுவைத்துவிட்டு நாக்கை நீட்டி அவளுடைய அம்மாவிடம் பழிப்பு காட்டிவிட்டு, "தாத்தா எனக்கும் புரியல தாத்தா, இந்த போட்டோவை எல்லாம் பார்க்கும்வரைக்கும் எனக்கும் அப்படி ஒரு எண்ணம் இல்ல.
ஆனா பார்த்ததுக்கு அப்பறம் என்னால அவரை நினைக்காம இருக்க முடியல தாத்தா.
அவர் ஒரு ஸ்வீட் பெர்சன்!" என அவள் சொல்ல, அப்பொழுது, "எந்த ஸ்வீட் பர்சனை பத்திடா பேசிட்டு இருக்கு நம்ம வக்கீலாம்மா!" எனக் கேட்டுக்கொண்டே அங்கே ரத்தினம் வர அவரை பின்தொடர்ந்து கனகா பாட்டியும் அவளுடைய பெரியம்மா தங்கமும் அங்கே வந்துவிட, வீடே களை காட்டியது.
"ஒண்ணும் இல்லடா ரத்னம்! மாது குட்டிக்கு நம்ம யாமிக்கு நிச்சயம் பண்ணோம் இல்ல அந்த பையன் ஜெய்யைத்தான் பிடிச்சிருக்காம்! அவனைப் பத்திதான் சொல்லிட்டு இருக்கா!" என்றார் சிவராமன்.
லேசான அதிர்ச்சி தெரிந்தது ரத்தினத்திடம். தாடையைத் தடவியவாறே, "ஜெய் நல்ல பையன்தான். ஆனா இது ஒத்து வருமா சிவா!" எனத் தயக்கமாகவே வினவினார் அவர்.
"மார்கழி முடியட்டும் நாம ஜெய் அப்பா கிட்ட பேசுவோம். ஒண்ணும் தப்பில்லை. நடப்பது நடக்கட்டும். ஏன்னா மாது இதுவரைக்கும் வேணும்னு கேட்ட விஷயம் எல்லாமே ரொம்ப நியாயமானதாத்தான் இருந்திருக்கு" என்றார் சிவராமன்.
"அவ போக்கிலேயே போய்.. போய்தான் எல்லாரும் அவளைக் கெடுத்து குட்டிச்சுவர் ஆக்கி வெச்சிருக்கீங்க!
இப்ப கல்யாண விஷயத்துலையுமா?" என கனகா படபடக்க, "அப்படி சொல்லுங்க அத்தை!" என அவருக்குப் பின் பாட்டுப் பாடினாள் ஸ்வர்ணா.
"ஏய் உங்களுக்கு ஏண்டி இவளவு காண்டு!" என அவர்கள் மீது பாய்ந்த சந்தா பாட்டி, "அவ தெளிவா இருக்கும்போது நாம அவ போக்குல போனா என்ன தப்பு; என்ன தப்புன்னு கேக்கறேன்?
இதோ பாருங்க ரத்தினம் அண்ணா, மார்கழி முடியற வரைக்கும் எல்லாம் காத்திருக்க வேணாம்! நான் இன்னைக்கே அகிலாவை போன்ல கூப்பிட்டு பேசி சீக்கிரமா ஒரு முடிவைச் சொல்ல சொல்றேன்!
பொங்கல் முடிஞ்சதும் நிச்சயதார்த்தம் வெச்சுக்கலாமா இல்ல கல்யாணத்தையே முடிச்சிடலாம்னு எல்லாரும் யோசிக்கற வழியை பாருங்க!' என ஒரே பேடாகப் போட்டு அந்த பேச்சை முடித்தார் வழக்கம்போல யாமினிக்கு பரிந்துகொண்டு.
அனைவரும் அமைதியாக அவரவர் வேலையைப் பார்க்கச் சென்றுவிட, வீட்டின் தோட்டத்திற்கு வந்தாள் மாதினி.
இரண்டு வீட்டிற்கும் பொதுவாக இரண்டு குடும்பங்களுக்கும் பாலமாக இருப்பதுபோல் பருத்து வளர்ந்திருந்தது அந்த மகிழ மரம்.
அது மலர்கள் மலரும் பருவம் இல்லை என்பதால் பூக்கள் இல்லாமல், அந்த பூக்களின் மணம் இல்லாமல் அந்த மரம் தன் இலைகள் முழுவதும் மார்கழியின் பனித்துளிகளைச் சுமந்து நிற்க, "ஏய் வகுளாம்மா! யாமினி உன் கூட இல்லன்னு கண்ணீர் வடிக்கறியா நீ!" எனக் குரலில் சோகம் இழையோட அந்த மரத்திடம் மாதினி கேட்க, 'யார் சொன்னா யாமினி இங்க இல்லன்னு!’ என அவளுக்குப் பதிலுரைப்பதுபோல் மென் காற்று வீசவும், அந்த மரத்தின் இலைகளிலிருந்த பனித்துளிகள் அவள் மீது தெளித்து அவளை நடுங்கச்செய்ய, அப்பொழுது திடீரென்று அங்கே அழுத்தமாக மகிழம் பூவின் மணம் வீசியது.
அதில் குழம்பிப்போய் அவள் நிற்க, அவளைத் தேடி அங்கே வந்தனர் அவளுடைய அப்பாவும் பெரியப்பாவும்.
"கணேஷ்பா! மகிழ மரத்துலமார்ச் மாசத்துக்கு அப்பறம்தானே பூ பூக்க ஆரம்பிக்கும்!" என யோசனையுடன் அவள் கேட்க, "ப்ச்.. கண்ணு இது என்ன இப்படி பச்சப்புள்ள மாதிரி பதில் தெரிஞ்சுக்கிட்டே கேள்வி கேக்கற!" என அலுத்துக்கொண்டார் அவளுடைய அப்பா குமரேஷ்.
"ப்ச்.. குமரா சும்மா இரு. அவ ஏதோ கேக்க வர மாதிரி இருக்கு!" என்ற அவளுடைய பெரியப்பா கணேஷ், "மார்ச் ஏப்ரல்ல தான கண்ணு இந்த மரம் பூக்கும்! இப்ப ஏன் திடீர்னு இப்படி கேக்கற" எனக் கேட்க, "பெரியப்பா உங்களுக்கு மகிழம்பூ வாசனை வரல! எனக்கு ரொம்ப வருது" என மூக்கை உறிஞ்சியவாறு அவள் கேட்க,
"எனக்கு எந்த வாசனையும் வரலையே மாதும்மா!" என்றவாறு அதிர்ச்சியுடன் கணேஷ் தம்பியின் முகத்தைப் பார்க்க, "பாப்பா எனக்கும் எந்த வாசனையும் வரல, இன்னும் பனி விலகவே இல்ல; நீ முதல்ல உள்ள வா! தலை வலி வரப்போகுது" என்று சொல்லிக்கொண்டே ரத்தினம் தாத்தாவின் வீட்டிற்குள் அவர்கள் செல்ல, அந்த மரத்தையே திரும்பித் திரும்பி பார்த்துக்கொண்டே வீட்டிற்குள் சென்றாள் மாதினி.
அந்த மகிழ மரம் அவளைப் பார்த்து வேகமாகத் தலை அசைத்தது.
***
அன்று எல்லோருக்கும் சிவராமன் தாத்தா வீட்டிலேயே காலை உணவு தயாராகியிருக்க, குளித்து முடித்து அவளுடைய அம்மா மற்றும் பெரியம்மா இருவரின் கை மணத்தில் தயாராகியிருந்த உணவு வகைகளைச் சாப்பிட்டவள், அவளுக்கும் யாமினிக்கும் பொதுவாக இருக்கும் அறைக்குள் போய் தனது மடிக்கணினியைத் திறந்துவைத்துக்கொண்டு உட்கார்ந்தாள்.
ஆனால் அவளது மனம் வேலையில் லயிக்காமல் போகவே, சலிப்புடன் அதை மூடிவைத்துவிட்டு கட்டிலில் போய் கண்மூடி படுத்துக்கொண்ட மாதினி, 'யாமி! உன்னோட ஜெய்ய எனக்கு பிடிச்சிருக்குன்னு சொல்லிட்டேனே! அதுல உனக்கு கோவமா!" எனத் தங்கையிடம் மனதிற்குள்ளேயே கேள்வியை கேட்க, அந்த படுக்கை முழுவதும் மகிழம்பூவின் மணம் வருவதுபோல் தோன்றியது அவளுக்கு.
அடர்த்தியான அந்த வாசனையில் அவளுக்கு மூச்சுமுட்ட, ஏதேதோ நினைவுகளுடன் அப்படியே மயக்கமாகிப்போனாள் மாதினி!
***
வந்தவாசியை அடுத்த விளாங்காடு என்னும் சிறிய கிராமம் அவர்களுடையது.
அது ஒரு வானம் பார்த்த பூமிதான் என்றாலும் அங்கே கொள்கையுடன் விவசாயம் செய்துகொண்டிருந்தார் ரத்தினம்.
அவர்களுடைய அடுத்த வீடு, ரத்தினத்தின் தூரத்து உறவும் மனதிற்கு நெருக்கமான நட்புமாகிய சிவராமனுடையது.
அவர் சட்டப்படிப்பை முடித்ததும் அவருடைய வேலையின் நிமித்தம் சென்னையிலேயே குடிபுக, ரத்தினம் விவசாயத்தைக் கவனித்துக்கொண்டு விளாங்காட்டிலேயே இருந்துவிட்டார்.
ரத்தினத்துக்கு இரண்டு மகன்கள்; கணேஷ் மற்றும் குமரேஷ். சிவராமனுக்கு இரண்டு பெண் பிள்ளைகள் தங்க லட்சுமி மற்றும் ஸ்வர்ணலட்சுமி.
சதாசிவம் மனசாட்சிப்படி நடக்கும் ஒரு நேர்மையாளர். அவர் பணத்தை நோக்கி ஓடாமல் நேர்மையின் பின்னால் நின்றதால் அவரால் அதிக வருமானம் ஈட்ட இயலவில்லை.
ஆனால் அவருடைய நேர்மை அவருக்கு நல்ல பெயரைப் பெற்றுத்தந்தது.
முதலில் மாம்பலத்தில் வாடகை வீட்டில் குடி இருந்தவர், பின்பு அங்கேயே சொந்தமாக ஒரு வீட்டையும் கட்டினார்.
அவர் மனதின் எதோ ஓர் ஓரத்தில் 'மகள்களைத் திருமணம் செய்து கொடுத்துவிட்டால் தனிமை படுத்தப்பட்டுவிடுவோம்' என்ற அச்சம் குடியிருக்க, அந்த நேரம் பார்த்து கனகாவின் விருப்பப்படி தனது மூத்த மகனுக்குத் தங்கத்தைக் கேட்டார் ரத்தினம்.
அது சிவராமனுக்கு மகிழ்ச்சியைக் கொடுக்க திருமணத்தையும் உடனே முடித்தார்.
அவர்கள் திருமணம் முடிந்து ஓராண்டுக்குள்ளாகவே குமரேஷும் ஸ்வர்ணாவும் காதலிப்பதாக வந்து சொல்லவும், கொஞ்சமும் தயங்காமல் அந்த திருமணத்தையும் நடத்தி முடித்தனர்.
குமரேஷுக்கு சென்னையிலேயே ஒரு தனியார் வங்கியில் வேலை கிடைக்க சிவராமனின் வீட்டின் மாடியிலேயே குடியேறினர் குமார்-ஸ்வர்ணா தம்பதியர்.
அதில் சிவராமன் மிகவும் மகிழ்ந்துதான் போனார்.
அந்த வருடத்திலேயே தங்கத்தின் மகன் ஷியாம் பிறந்துவிட, சில வருடங்கள் கழித்து ஸ்வர்ணா கருவுற்றாள்.
கருவில் இருப்பது இரட்டை குழந்தைகள் என்பது தெரியவும் அவளை வெகு பத்திரமாகப் பார்த்துக்கொண்டார் சாந்தா.
ஸ்வர்ணாவுக்கு பிரசவம் சிக்கலாகிப்போக, அறுவை சிகிச்சை செய்துதான் குழந்தைகளை எடுத்தனர்.
ஒரே உருவத்துடன் பிறந்திருக்கும் அந்த அழகிய ரோஜா மொட்டுகளுக்கு 'மாதினி - யாமினி' என பெயர் சூட்டி மகிழ்ந்தனர் அனைவரும்.
இயல்பிலேயே மாதினி சுறுசுறுப்புடன் ஆரோக்கியமாக இருக்க, யாமினி கொஞ்சம் சவலை குழந்தை போல இருந்தாள்.
ஒரே நேரத்தில் இரண்டு குழந்தைகளைக் கவனிக்கமுடியாமல் ஸ்வர்ணா திணறவும், யாமினியை தன்னுடன் விளங்காட்டிற்கே எடுத்து வத்துவிட்டார் கனகா.
கனகாவும் தங்கமும் சேர்ந்து கொடுத்த கவனிப்பில் குழந்தை நன்றாகத் தேறி வரவும் அவளை அங்கேயே இருக்கும்படி விட்டுவிட்டனர் குமரேஷ் மற்றும் ஸ்வர்ணா இருவரும்.
யாமினி கிராமத்திலேயே வளர, ஒவ்வொரு விடுமுறைக்கும் பெற்றோருடன் அங்கே சென்று சகோதரியுடன் கிராமத்து மகிழ்ச்சியெல்லாம் அனுபவித்துவிட்டு வருவாள் மாதினி.
யாமினியும் சென்னை வந்து இருந்துவிட்டுச் செல்வதுண்டு.
பார்க்க ஒரே தோற்றத்திலிருந்தாலும் பெண்கள் இருவரும் வெவ்வேறு குணாதிசயத்துடன் வளர்ந்தார்கள்.
இயல்பிலேயே மாதினிக்கு இருக்கும் துணிவு யாமினிக்கு கொஞ்சமும் இல்லை.
காலத்திற்கு ஏற்ப வளரும் மாதினியை புரிந்துக்கொண்டு சாந்தா அவளுக்குப் பக்கபலமாக இருக்க, கொஞ்சம் பழைய பழக்கவழக்கங்களில் ஊறிப்போன கனகா யாமினியை கண்டிப்புடனேயே வளர்த்தார்.
மனதில்பட்டதை பளிச்சென்று சொல்லிவிடுவாள் மூத்தவள்.
அவளது ஆசையைக்கூட மாதினியின் மொழியாகத்தான் நிறைவேற்றிக்கொள்வாள் இளையவள்.
சுருக்கமாக சொல்வதென்றால் புலியுடன் கூட 'செல்ஃபீ' எடுப்பாள் துணிவுடன் ஒருத்தி. ஆனால் பூனையைப் பார்த்தே மிரளுவாள் மற்றவள்.
மொத்தத்தில் இருவரும் இரு வேறு குண இயல்புகள் கொண்டவர்கள். ஆனால் அடிப்படையாக இருக்கும் அன்பு என்ற குணத்தில் ஈருடல் ஓர் உயிர் என இருவரும் ஒன்றாகப் பிணைக்கப்பட்டவர்கள்.
***
தங்கத்தின் மகன் ஷியாம் அவனது படிப்பு முடியவும் வேலை கிடைத்து பின் பெரியவர்கள் பார்த்த பெண்ணை மணந்துகொண்டு வெளிநாட்டில் குடியேறியிருக்க, அவர்கள் ஊருக்கு அருகிலேயே இருக்கும் பொறியியல் கல்லூரியில் படித்து எம்.டெக் முடித்தாள் யாமினி.
சிறு வயதுமுதலே சிவராமன் தாத்தாவுடன் ஹை கோர்ட் வளாகம் முழுதும் சுற்றி திரிந்தவள், ஈ.பீ.கோ துணையிடனேயே வளர்ந்தாள் மாதினி.
சட்டப்படிப்பை ஆர்வமுடன் அவள் தேர்ந்தெடுக்க, மகள்களில் ஒருத்தி கூட அக்கறையில்லாமல் பெயருக்கென்று ஒரு படிப்பைத் தேர்ந்து படித்திருக்க அந்த வருத்தத்திலிருந்த சிவராமன், மாதினியால் மகிழ்ந்தே போனார்.
வயது காரணமாக அவர் 'ப்ராக்டிஸ்'ஸை நிறுத்தியிருக்க, அவருடைய 'ஜுனியர்'ஆக இருந்த கோதண்டராமனிடமே பேத்தியை ஒப்படைத்தார் அவர்.
பின் அவர் கிராமத்துடனேயே வந்துவிட, ரத்தினம் தம்பதியினர் அவருடைய மூத்த மகன் மருமகள் மற்றும் யாமினியுடன் அவரது வீட்டில் இருக்க, சிவராமனும் சாந்தாவும் இளைய மகள் மற்றும் மருமகனுடன் அவருடைய வீட்டிலிருந்தார்.
வார இறுதி நாட்களில் மட்டும் மாதினி அங்கே வருவது வழக்கம்.
***
சென்ற ஆண்டு இதே போன்ற ஒரு மார்கழி அதிகாலை மாதினி விளாங்காடு நோக்கி அவளுடைய மஞ்சள் 'நானோ'வில் வந்து இறங்க, வீட்டின் வாயிலில் யாமினியின் கைவண்ணத்தில் மிக அழகாகத் தொகை விரித்து நின்றிருந்தன இரண்டு மயில்கள்.
அதனை ரசித்துக்கொண்டே நின்றிருந்தவளைப் பார்த்துவிட்டு ஓடி வந்த யாமினி, "மாது! கோல மயில் எப்படி இருக்கு!" என எதிர்பார்ப்புடன் கேட்க, அதைத் தன் கைப்பேசியில் பதிவுசெய்தவாறே, "ஆஸம் யாமு! ரொம்ப அழகா இருக்கு" என்றவளை, "தாங்க்யூ!" என சொல்லிக்கொண்டே சிவராமன் தாத்தாவின் வீட்டிற்குள் இழுத்துச்சென்றாள் அவள்.
ரத்தினம் தாத்தாவின் வீட்டிற்குள் செல்லாமல் வழக்கத்திற்கு மாறாக அவளுடைய கால்கள் சிவராமன் தாத்தாவின் வீட்டை நோக்கிப் போகவும், "என்ன யாமி ஏதாவது முக்கியமான விஷயமா! அதிசயமா இங்க இழுத்துட்டு வர!" என மாதினி கேட்க, "வா வா உனக்கே தெரியும்!" என்றாள் யாமினி.
அங்கே காஃபியை பருகிக்கொண்டிருந்த தாத்தா, மாதினியை ஊஞ்சலில் உட்காருமாறு ஜாடை செய்துவிட்டு, காஃபியைக் கொஞ்சமாக டபராவில் ஊற்றி அவளிடம் கொடுத்துவிட்டு, அவள் அதைப் பருகி முடிக்கும்வரை காத்திருந்தவர், "சந்தா அந்த போட்டோவை எடுத்துட்டு வா!" என்று சொல்ல, ஒரு புகைப்படத்தை எடுத்துவந்து அவளிடம் நீட்டினார் சந்தா.
அதில் வசீகரமாக அவளைப் பார்த்துச் சிரித்துக்கொண்டிருந்தான் ஜெய் கிருஷ்ணா.
"என் கிளையண்ட் ஒருத்தரோட தம்பி பேரன்மா இந்த பையன்! அவர்தான் இந்த ஜாதகத்தை கொடுத்தார்.
அம்மா அப்பா ரெண்டுபேரும் டாக்டர்ஸ்! நிறைய சொத்து இருக்கு! இவன் ஒரே பையன்!
சொந்தமா எதோ பிசினஸ் பண்றானாம்!" என தாத்தா சொல்லிக்கொண்டிருக்க, "ஏதோ பிசினஸ் இல்ல மாது! ஆர் ஓ வாட்டர் பாக்டரி வெச்சிருக்கார்!
சின்ன சின்ன பாட்டில் முதல், பெரிய கேன் வரைக்கும் சென்னை முழுக்க சப்ளை பன்றாராம்!
அதோட இல்லாம எர்த் மூவர்ஸ்னு சொல்லுவாங்க இல்ல ஜே.சி.பி மாதிரி பெரிய வண்டியெல்லாம் வாடகைக்கு விடற பிசினஸ்; அதுவும் செய்யறாராம்!" என நடுவில் புகுந்து பெருமையுடன் சொன்னாள் யாமினி!
தாத்தா அவளை ஒரு புரியாத பார்வை பார்க்க, "இல்ல தாத்தா பெரியம்மா சொன்னாங்க௧" என்றாள் அவள் உள்ளே போன குரலில்.
"அவ சொன்னதுதான் மாது! ஜாதகமும் நல்லா பொருந்தி வந்திருக்கு.
நீ சமதம்னு சொன்னா உடனே பொண்ணு பார்க்க வரச்சொல்லிடலாம்!" என்றார் தாத்தா.
போட்டோவில் இருந்தவனின் சிரிப்பில் ஒரு வசீகரம் தெரிய நேரில் பார்க்கும்போது அவனைப் பிடித்துப் போக அதிகம் வாய்ப்பிருக்கிறது என அவளது அறிவு சொல்ல, "தாத்தா! எனக்கு யோசிக்கக் கொஞ்சம் டைம் கொடுங்க!" என்றாள் மாதினி.
"கண்ணா மார்கழி முடியறதுக்குள்ள சொல்லிடுவியா!" என எதிர்பார்ப்புடன் சாந்தா கேட்க, "சாயங்காலமே சொல்றேன் பாட்டி!" என்றாள் மாதினி அடுத்த நிமிடம் நடக்கவிருப்பது தெரியாமல்.
"நல்ல பதிலா இருந்தால் சந்தோஷம்! உடனே யாமிக்கும் ஒரு மாப்பிள்ளையைப் பார்த்து பிக்ஸ் பண்ணிடலாம்!" என்றார் தாத்தா சலனமற்ற குரலில்.
பின் வழக்கம் போல மகிழ மரத்தின் அடியில் மாதினி போய் நிற்க அவளை பின் தொடர்ந்து வந்தவள், "மாப்பிளை நல்ல உயரமாம் மாது! மா நிறமா இருந்தாலும் ஹாண்ட்சம்மா இருக்கார் இல்ல! ஓகே சொல்லிடு மாது!" என்றாள் யாமினி இறைஞ்சுதலாக.
அவளது வாய்தான் அப்படிச் சொன்னதே தவிர அவளுடைய கண்கள் வேறு கதை சொல்ல, அதை உணர்ந்த மாதினியின் நெற்றி யோசனையில் சுருங்கியது.
சில நிமிடங்கள் அவளையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தவள் அலட்சியமாகத் தோளைக் குலுக்கியவாறு வீட்டிற்குள் சென்று தாத்தாவிடம் சொன்னாள், "தாத்தா எனக்கு வக்கீல் மாப்பிள்ளையா பாருங்க! இவரை யாமிக்கு பிக்ஸ் பண்ணிடுங்க!' என்று தெளிவாக.
மிரட்டுவாள் மாயா!
Comments