நான் அவளில்லை - 33 (வெறுப்பதோ மறுப்பதோ)

வெறுப்பதோ மறுப்பதோ

ஜென்னியின் கார் டேவிடின் வீட்டின் பிரமாண்டமான வாயிலிற்குள் நுழைந்தது. மாளிகை என்ற வார்த்தைக்குச் சற்றும் குறைவில்லாத அந்த வீட்டினைத் தன் பார்வையால் அளவெடுத்தபடியே வந்திறங்கினாள்.

டேவிடை சந்திக்காமலும் பேசாமலும் தவிர்த்திருந்த நிலையில், இப்போது கட்டாயத்தால் அவனைச் சந்திக்க வேண்டிய நிலை.

ஜென்னியின் தந்தை விக்டர் மும்பையிலிருந்து நேராக டேவிடின் வீட்டில் வந்து இறங்கிவிட்டு அவளுக்குத் தகவல் அனுப்பி இங்கு வரச் சொல்லியிருந்தார். அவர் ஏன் சொல்லாமல் கொள்ளாமல் இங்கே புறப்பட்டு வர வேண்டும்?

இந்தக் கேள்விக்கான பதிலை ஆழமாய் ஆராய்ந்தபடி நடந்தவள்,  உள்ளே தனக்கு வேறெதுவும் பிரச்சனை காத்துக் கொண்டிருக்குமோ என்ற சந்தேகித்தபடியே வீட்டின் வாயிலை நெருங்கினாள்.

தலையைச் சுற்ற வைக்கும் அந்த பிரமிப்பான முகப்பு அறையில் இருந்த வட்ட வடிவமான இருக்கை அமைப்பில் டேவிடின் தந்தை தாமஸும் விக்டரும் ஆர்வமாய் பேசியபடி அமர்ந்திருக்க, டேவிட் அவர்களின் சம்பாஷணைகளை கவனிப்பதும் தன் கைகடிகாரத்தில் அவ்வப்போது நேரத்தைப் பார்ப்பதுமாய் இருந்தான்.

அதோடு அவன் கைப்பேசியே வேறு அவனை விடாமல் தொந்தரவு செய்ய அதற்கு மேல் பொறுக்க முடியாமல் விக்டர் அருகாமையில் வந்து, "அங்கிள்... இஃப் யூ டோன்ட் மைன்ட்... எனக்கு கொஞ்சம் வொர்க் இருக்கு" என்று தயங்க,

அவன் நிலையை உணர்ந்து, "இட்ஸ் ஓகே டேவிட்... யூ கேரி ஆன்" என்று அனுமதி தந்தார். தாமஸ் அவனைப் போகவிடாமல் தடுப்பதற்குள் அவன் அகன்றுவிட்டான்.

வாசல்புறம் அவன் வந்து நிற்கும் போதே ஜெனித்தா தயக்கத்தோடு உள்ளே நுழைந்தக் கொண்டிருந்தாள். அவளை அங்கு அவன் எதிர்பார்க்கவில்லை. அவள் வருகையைப் பார்த்தவன் அடுத்த அடி எடுத்து வைக்காமல் அங்கயே நின்றுவிட்டான்.

அத்தனை நேரம் அவன் மனதில் வரிசைப்படுத்தி நின்றிருந்த வேலையெல்லாம் இரண்டாம்பட்சமாய் மாறிப் போனது. ஏன்? அவன் நினைவிலிருந்து நீங்கிப் போனது. அவளைக் கடைசியாய் பார்த்து நான்கைந்து நாட்கள் கடந்திருக்கும்.

அவனின் காதலை அன்று வெளிப்படுத்தியதிலிருந்து அவள் கைப்பேசியில் கூட அவனிடம் பேசுவதைத் தவிர்த்திருந்தாள். அதோடு 'காதல் அது இதுன்னு பேசுவதா இருந்தா என்னை நீங்க பார்க்க வர வேண்டாம்... ஃபோன்ல கூட பேச வேண்டாம் டேவிட்... ப்ளீஸ் டோன்ட் மிஸ்டேக் மீ' என அவள் குறுஞ்செய்தி அனுப்பியிருக்க அவள் வார்த்தைக்கு மதிப்பளித்து, இதுநாள் வரைஅவளைப் பார்க்காமலும் பேசாமலும் இருந்தான்.

எனினும் அந்த சில நாள் பிரிவே அவனுக்கு சில யுகங்களாக தோன்றியது. அந்த பிரிவின் தாக்கமும் ஏக்கமும் அவன் விழியில் அப்பட்டமாய் வெளிப்பட ஆவல் ததும்பிய விழிகளோடு அவளைப் பார்த்திருந்தவனை, பார்க்காதது போல அவள் கடந்து சென்றாள்.

அவளின் அந்த செய்கை அவனைக் காயப்படுத்த, "ஜென்னி" என்றழைத்தான்.

அவள் மேலே செல்லாமல் தடைப்பட்டு நிற்க அவள் புறம் வந்தவன்,

"இப்போ நான் என்ன பண்ணிட்டேன்னு நீ என்னை இப்படி அவாயிட் பண்ணிட்டு போற?" அவளின் நிராகரிப்பினால் ஏற்பட்ட வலியோடு அவன் கேட்க,

"யார் அவாய்ட் பண்ணது? நானா இல்லை நீங்களா?" என்று கேட்டவளைப் புரியாத பார்வையோடு எதிர்கொண்டான்.

"நீதானே என்னை பார்க்க வர வேண்டாம்.. ஃபோன் பண்ண வேண்டாம்னு மெஸெஜ் பண்ண" அவன் ஆழமாய் பார்த்துக் கொண்டு கேட்டான்.

"நான் பார்க்க வர வேண்டாம்னு ஒண்ணும் அனுப்பல... காதல் அது இதுன்னு பேசுவதா இருந்தா... பார்க்க வர வேண்டாம்னுதான் அனுப்பினேன்... நீங்க அதைத் தப்பா புரிஞ்சுக்கிட்டா நான் என்ன பண்ண முடியும்... ஏன் நட்போட நீங்க என்னைப் பார்க்க வர கூடாதா? அப்படி என்ன பிடிவாதம்?" என்று அழுத்தம் திருத்தமாய் கேட்டவளின் முகத்தில் அவன் பார்க்க வரவில்லை என்ற கோபம் தெளிவாய் தெரிந்தது.

மாயா அன்று பேசிவிட்டு சென்றதும் அவள் மனம் ஆறுதலுக்காகச் சாய்ந்து கொள்ளத் தேடிய தோள் அவனுடையதுதான். அன்று அவனைப் பார்க்க முடியாத ஏமாற்றத்தின் வெளிப்பாடுதான் இந்தக் கோபம்.

அவள் உணர்வுகளைப் புரிந்தவனாய், "ஸாரி... நீ அனுப்பிச்ச மெசேஜை நான் தப்பா புரிஞ்சுக்கிட்டேன்" என்க,

அவளும் அவன் மன்னிப்பை ஏற்றுக் கொண்டு இயல்பு நிலைக்குத் திரும்பியவள், "அது போகட்டும்... விக்டர் ப்பா ஏன் இங்க வந்திருக்காரு?" என்று கேட்க,

"எனக்கும் தெரியாது" என்றான்.

அந்த சமயம் விக்டரும் தாமஸும் அவர்கள் இருவரும் பேசிக் கொண்டு வருவதை ஆர்வமாய் பார்த்திருந்தனர்.

"ஜெனித்தா" என்று விக்டர் அழைக்க, அவளும் "டேட்!! என்ன சர்ப்ரைஸா?! வரப் போறேன்னு ஒரு கால் கூட பண்ணல" என்று வினவ,

"நானும் முன்னாடியே வரணும்னு எல்லாம் ப்ளான் பண்ணல ஜென்னி... திடீர்னு தாமஸ் கால் பண்ணி... பார்க்கணும்... வர முடியுமான்னு கேட்கவும்...வர வேண்டியதா போச்சு"

அவள் அப்போதுதான் டேவடின் தந்தையின் புறம் திரும்ப விக்டர் அவளிடம், "உனக்கு தெரியாது இல்ல... இவர்தான் தாமஸ் அந்தோணி... நம்ம டேவிடோட ஃபாதர்... என்னோட க்ளோஸ் ஃப்ரெண்டும் கூட" என்று அறிமுகம் செய்ய,

"ஹலோ அங்கிள்... நைஸ் டூ மீட் யூ" என்று கை குலுக்கினாள்.

தாமஸ் புன்னகையோடு, "நானும் உங்க டேட் விக்டரும் லொயாலால ஒண்ணா படிச்சோம்... ரொம்ப க்ளோஸ்... நாங்க செய்யாத சேட்டையே இல்ல... என்ன விக்டர்?" என்று கேட்டு நண்பனைப் பார்த்தார்.

விக்டரும் ஆமோதித்து, "ஆமா ஆமா... ஆனா அப்புறம்தான் கான்டெக்ட்டே இல்லாம போயிடுச்சு... நான் நம்ம பிசினஸ்சைப் பார்த்துக்க மும்பை போயிட்டேன்... இவன் மேல் படிப்புக்காக லண்டன் போயிட்டான்" என்று அவர்கள் ஜென்னியிடம் சொல்ல,

அவள் சன்னமான குரலில் டேவிடிடம், "எதுக்கு திடீர்னு இந்த மீட்டிங்?" வினவினாள்.

"எனக்கென்ன தெரியும்?" என்றான்.

அதற்குள் தாமஸ் ஜென்னியின் புறம் திரும்பி, "நின்னுட்டே இருக்க... உட்காரும்மா" என்று பணித்தார்.

அவளும் தயக்கத்தோடு அமர்ந்து கொள்ள அவர் அவளிடம்

"உனக்கும் டேவிடுக்கும் எப்போல இருந்து பழக்கம் ஜென்னி?" என்று கேட்டார்.

ஜென்னி தடுமாற்றத்தோடு ,"அது" என்றபடி டேவிடை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.

"அது ஒரு ஆக்ஸிடென்டல் மீட்டிங் மும்பைல... இல்ல ஜென்னி.. " என்றான் டேவிட்.

"ஆமாம்" என்று ஜென்னியும் அவன் சொன்னது சரியென்பது போல் தலையசைத்தாள்.

அதற்குள் தாமஸ் டேவிடிடம், "உனக்கு ஏதோ முக்கியமான மீட்டிங்னு... சொன்னியே டேவிட்" என்று கேட்க,

அந்தக் கேள்வியின் உட்பொருள் புரிந்தவனாய், "ஹ்ம்ம் ஆமாம்... பட் ஜென்னி வந்ததைப் பார்த்ததும்... மறந்து பேசிக்கிட்டே உள்ளே வந்துட்டேன்" என்க,

அப்போது ஜென்னி நிமிர்ந்து, "அப்போ உடனே கிளம்பணுமா டேவிட்" என்று கேள்வி எழுப்பினாள். 'உன்னை விட்டுட்டா' என்று அவன் மனம் சொன்ன பதிலை அவளிடம் சொல்லவில்லை.

"இல்லை... மீட்டிங்கை போஸ்ட் போன் பண்ண சொல்லிடுறேன்" என்றான்.

"நோ ப்ராப்ளம் டேவிட்... வொர்க்தான் முக்கியம்... நீங்க போறதுன்னா போங்க" என்று விக்டர் சொல்ல, 'இதென்னடா சோதனை' என்று அவன் போக விருப்பமில்லாமல் தேங்கி நிற்க,

மகனின் அத்தனை உணர்வுகளையும் ஆராய்ந்து பார்த்திருந்த தாமஸ் இடைப்புகுந்து, "கொஞ்சம் முக்கியமா பேசணும் அவனும் இருக்கட்டுமே" என்றார்.

விக்டர் ஆர்வமாய், "ஆமாம் தாமஸ்... அதென்ன முக்கியமான விஷயம்? அதுவும் முப்பது வருஷமா ஞாபகம் இல்லாத விக்டர்... இன்னைக்கு உனக்கு ஞாபகத்து வந்துட்டேன்" என்று அவர் கேட்க,

"என்ன பண்றது விக்டர்? பிஸ்னஸ் அது இதுன்னு நம்ம லைஃப்ல பெர்ஸன்ல் லைஃப் பத்தி யோசிக்கவே முடிய மாட்டேங்குது... அட்லீஸ்ட் நீயாவது என்னைப் பார்க்க வந்திருக்கலாம் இல்ல?" என்று ஆதங்கப்பட்டுக் கேட்டிருந்தார்.

"என் நிலைமையும் அப்படிதான் தாமஸ்?" என்று விக்டரும் தன்னிலையை உரைத்தார். ஆர்வமாய் பேசிக் கொண்டிருந்த நண்பர்களைப் பார்த்தவள் டேவிடிடம், "இங்க என்ன நடக்குதுன்னே புரியல" என்றாள்.

"என் டேட் எதையும் காரண காரியம் இல்லாம செய்ய மாட்டாரு... எது செஞ்சாலும் அதுல அவருக்கு ஏதாச்சும் யூஸ் இருக்கணும்" என்று டேவிட் தன் தந்தையின் எண்ணத்தைக் கணித்துவிட, அவள் யோசனையாய் பார்த்தாள்.

அதே சமயம் தாமஸ் தன் நண்பனிடம், "விட்டுப் போன நம்ம ஃப்ரண்ட்ஷிப்... ஏன் ரிலேஷன்ஷிப்பா மாறக் கூடாது விக்டர்" என்று கேட்க, நண்பனைத் தெளிவுபெறாமல் பார்த்தார் விக்டர்.

தாமஸ் மேலும், "ஜென்னிக்கும் டேவிடுக்கும் மேரேஜ் பண்றதைப் பத்தி நீ என்ன நினைக்கிற விக்டர்?" என்று பளிச்சென்று கேட்க விக்டரும் ஜென்னியும் அதிர்ந்து பார்த்துக் கொண்டனர். ஆனால் டேவிட் ஒருவாறு தன் தந்தையின் எண்ணத்தை யூகித்துவிட்டதால் அதிர்ச்சியுறாமல் நிற்க,

ஜென்னி டேவிடின் புறம் திரும்பி, 'இதெல்லாம் உங்க வேலையா?!' என்று கனலாய் பார்த்தாள். அவன் சமிஞ்சையால் இல்லை என்று மறுத்தான்.

விக்டர் மௌன நிலையில் ஆழ்ந்திருப்பதைப் பார்த்த தாமஸ், "என்ன விக்டர் ? இதுல உனக்கு சம்மதம் இல்லையா?!" என்று கேட்க,

அவர் சுதாரித்துக் கொண்டு, "இல்ல தாமஸ்... என் சம்மதத்தை பத்தி இல்ல... இது அவங்க இரண்டு பேரும் டிசைட் பண்ண வேண்டிய விஷயம்... அவங்க இரண்டு பேரும் சம்மதம் சொல்லிட்டா எனக்கு இதுல அப்ஜக்ஷன் இல்லை" என்றபடி ஜென்னியையும் டேவிடையும் பார்த்தார்.

தாமஸின் முகம் பிரகாசித்தது. ஜென்னி தன் விருப்பமின்மையை எப்படி தெரிவிப்பது என்று தீவரமாய் யோசித்திருக்க, டேவிட் அவளின் நிலையை ஒற்றைப் பார்வையாலயே புரிந்து கொண்டான்.

தாமஸ் மகனை நோக்கி, "நீ என்ன சொல்ற டேவிட்?" என்று கேட்க, விக்டர் ஆவலாய் அவன் பதிலை எதிர்பார்த்திருக்க, ஜென்னி அவனைச் சம்மதிக்க கூடாதென பார்வையாலேயே மிரட்டினாள்.

அவன் எல்லோரையும் ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு, "நான் ஜென்னி கிட்ட கொஞ்சம் தனியா பேசணும்" என்றதும் விக்டரும் தாமஸும் வியப்போடு பார்த்துக் கொண்டனர்.

ஜென்னி டேவிடை கோபமாய் முறைத்திருக்க விக்டர் புன்னகையோடு, "நோ ப்ராப்ளம் டேவிட்... பேசுங்களேன்" என்றார்.

டேவிட் புன்னகையோடு, "வா ஜென்னி... நம்ம வீட்டை சுத்திப் பார்த்துகிட்டே பேசுவோமே" என்றவன் அழைக்க, அவளும் மறுக்க முடியாமல் விக்டரைப் பார்த்துவிட்டு, டேவிட் பின்னோடு சென்றாள்.

அவர்கள் அகன்ற பின் நண்பர்கள் இருவரும் அவர்களின் நட்புக்கால கதைகளைப் பேச ஆரம்பித்தனர்.

டேவிட் அவளை அழைத்துக் கொண்டு ஒவ்வொரு இடமாய் சுற்றி காண்பித்தபடி வந்தான். அவன் எதற்கு தன்னை அழைத்தான் என்ற கோபத்தில் இருந்தவள் எதன் மீதும் தன் பார்வையைச் செலுத்தாமல் வர, ஒரு கட்டத்தில் தன் பொறுமை உடைந்து பேச தொடங்கினாள்.

"உங்க கிட்ட இருந்து நான் இதை எதிர்பார்க்கல டேவிட்... என்னையும் என் உணர்வுகளையும் புரிஞ்சிக்கிட்டவர் நீங்கதான்னு நம்பிட்டிருக்கேன்.. ஆனா அதெல்லாம் இல்லன்ற மாதிரி செஞ்சிட்டீங்க... என்னை தேவையில்லாத ஒரு இக்கட்டில மாட்டி விட்டு வேடிக்கை பார்க்குறீங்க" என்று உணர்ச்சி பொங்க அவள் கேட்டுக் கொண்டிருக்க,

டேவிட் தன் கரத்தைக் கட்டியபடி அவள் பேசுவதைத் தடை செய்யாமல் பார்த்திருந்தான்.

அவளே மேலும், "எனக்கு புரியல... நான் என்ன தப்பு செஞ்சேன்... ஒரு ஃப்ரெண்ட்டா உங்க வாழ்க்கை நல்லா இருக்கணும் நினைச்சேன்... எல்லோரையும் போல உங்க வாழ்க்கை சந்தோஷமா அமையணும்.. அப்படி நீங்க அமைச்சிக்கணும்னு விரும்பினேன்

 ஆனா அதை நீங்க தப்பா புரிஞ்சுக்கிட்டீங்க... அந்த அக்கறைக்கும் அன்புக்கு பதில் உபகாரமாய் எனக்கு விருப்பமில்லாத விஷயத்தை என் மேல திணிக்க நினைக்கிறது எந்த விதத்துல நியாயம்?" என்றவள் அவன் பதிலுக்காக காத்திருக்க,

அவன் நிதானித்த பார்வையோடு, "முதல்ல ஒரு விஷயத்தை புரிஞ்சுக்கோ... எங்க அப்பா விக்டர் அங்கிள்கிட்ட பேசினதுக்கும் எனக்கும் எந்த வித சம்பந்தமும் இல்ல... இன்னும் கேட்டா அவர் வரப் போற விஷயம் கூட எனக்குத் தெரியாது" என்று சற்று இறுக்கத்தோடு சொல்லி முடித்தான்.

"சரி சம்பந்தம் இல்ல... ஆனா நீங்க அவங்க கான்வர்சேஷனை ஸ்டாப் பண்றதை விட்டுவிட்டு... என்கிட்ட பேசணும்னு என்னைத் தனியா கூட்டிட்டு வந்தா என்ன அர்த்தம் டேவிட்" என்று படபடப்பாய் கேட்டவள்,

மேலும் அவனைப் பேசவிடாமல் தொடர்ந்தாள்.

"என்னை கன்வின்ஸ் பண்ணனும்னு உங்க கனவில கூட நினைக்காதீங்க.. யூ கான்ட்" என்று தீர்க்கமாய் உரைத்துவிட்டு அவள் விலக யத்தனிக்க,

அவன் ஆவேசமாக, "ஓரு குற்றவாளிக்குக் கூட அவன் பக்கம் இருக்கிற நியாயத்தை பேசிறதுக்கு வாய்ப்பு கொடுப்பாங்க ஜென்னி... நீ  அந்த வாய்ப்பைக் கூட எனக்கு கொடுக்க மாட்டியா?!"   அந்த வார்த்தையைக் கேட்ட பின் அவள் நகர்ந்து போக முடியாமல் நின்றவள்,

"டேவிட் ப்ளீஸ்...  என்னை புரிஞ்சுக்கோங்க... என்னால உங்க நட்பையும் விட்டுக்கொடுக்க முடியல... உங்க காதலையும் ஏத்துக்க முடியல" என்றாள்.

"நட்புங்கிற எல்லையை நான் எப்போவோ கடந்து வந்துட்டேன் ஜென்னி...  நீ எனக்கு மனைவியா வரணும்... ஒரு ஃபேமிலி மாதிரியான சர்கமஸ்டென்ஸஸ்குள்ள நான் வாழ ஆசைப்படுறேன்"

"அதை வேறொரு பொண்ணாலயும் கொடுக்க முடியும் டேவிட்" என்றாள்.

"உன்கிட்ட பேசுறமாதிரி எல்லா பொண்ணுங்ககிட்டயும் என்னால இயல்பா பேசி பழக முடியல ஜென்னி...  ஒரு விஷயத்தை நீ தெரிஞ்சுக்கணும்...  அன்னைக்கு நீ என்கிட்ட காதலைப் பத்தி பேசினதுனால ஒண்ணும் நான் உன்னை லவ்வை  பண்ணல

நீ என் மேல காட்டின அக்கறையிலதான் நான் அதை உணர்ந்தேன்... ஏன்னா அது என் வாழ்க்கையில கிடைக்கல ... எனக்கு அந்த ஃபீல் புதுசா இருந்துச்சு...ரொம்ப பிடிச்சு இருந்துச்சு... அதனாலயே இந்த கொஞ்ச நாளா உன் கூட இருக்குற  மொமன்ட்காக நான் ஏங்குறேன்" என்க, அவள் மனம் தளர்ந்தது.

"யூ நோ... நான் அதிகமா பேசினதெல்லாம் என்னோட இந்த அறையில இருக்கிற சுவற்றுகள் கிட்டதான்...

பார்ன் வித் சில்வர் ஸ்பூன்... ஆனா எனக்கு கிடைச்சதெல்லாம் தனிமைதான்... எல்லோரும் இருந்தும் நான் அனாதை... எங்க அப்பாவுக்கு என்கிட்ட பேச நேரமில்ல... எங்க அம்மாவுக்கு நான் தேவைப்படல" என்ற போதே அவன் விழிகளில் நீர் சூழ,

ஜென்னி மனமிறங்கி அவன் கரங்களைப் பற்றியவள்,

"வருத்தப்படாதீங்க டேவிட்... நான் ஒரு நல்ல ஃப்ரெண்டா வாழ்க்கை பூரா உங்ககூட இருப்பேன்" என்றவளை ஏமாற்றமாய் பார்த்து அவள் கரத்தை அவன் தன் கரத்தோடு இறுக்கிக் கொண்டு,

"இதே போலதான் நீ முதல் முதல்ல என் கையைப் பிடிச்சிருந்த... ஜென்னி" என்றதும் அவள்  புரியாமல் பார்த்தாள். அவனின் தொடுகை அவளின் இறுகிய உணர்வுகளைத் தளர்த்தப் பார்க்க, அவன் பார்வையோ அவன் வார்த்தைகளை விட அதிகமாக அவளிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தது.

அவன் மேலும் அவளின் கரத்தைப் பற்றியபடி நெருக்கமாய் வந்தவன்,

 "கண்ணை மூடி யோசிச்சு பாரு... அந்த மொமென்ட் உனக்கு ஞாபகத்துக்கு வரலாம்" என்றான்.

"எனக்கு ஞாபகத்தில இல்ல டேவிட்"

"ஜஸ்ட் ட்ரை"

அவன் அத்தனை தூரம் அழுத்தமாய் கேட்கும் போது நிராகரிக்க மனமின்றி அவள் விழிகளை மூடிக் கொள்ள, அவளை இருள் கவ்விக் கொண்டது.

அவன் நினைவுபடுத்திக் கொள்ளச் சொல்வது எது என்று புரியாமல் அவள் யோசித்தவண்ணம் இருக்க, அவன் கரத்தின் பிடி எந்த வித சஞ்சலத்தையும் அவளுக்குள் ஏற்படுத்தாமல் ரொம்பவும் கண்ணியமாகவே பற்றிக் கொண்டிருந்தது.

"உனக்கு ஞாபகம் வருமான்னு தெரியல... பட் நீ இப்படிதான் என் கையைப் பிடிச்சுகிட்டு... ஐ வான்ட் டூ லிவ்னு சொன்ன" என்க, வேதனையோடு கடந்து வந்த நொடிகள் அவளை ஆட்கொள்ள,

சட்டென்று விழிகளைத் திறந்து அவனை நோக்கினாள். அவன் விழிகள் அவளைச் சிறு சலனமுமின்றி பார்த்திருந்தது.

"அன்னைக்கு நீ என்கிட்ட ஒண்ணு டிமேன்ட் பண்ண ஜென்னி... அதை நான் செஞ்சுட்டேன்... அதே போல இன்னைக்கு நான் உன்கிட்ட ஒண்ணு  கேட்பேன்... நீ செய்வியா?!" என்றவனை அவள் பதட்டமாய் பார்க்க,

அவன் அவள் விழிகளை மட்டும் பார்த்தபடி பேசினான்.

"ஐ வான்ட் டூ லிவ் வித் யூ" என்று அழுத்தமாய் சொல்லியவனின் பிடி அவள் கரத்தில் இறுகி அவளை சஞ்சலப்படுத்தவும், வேகமாய் தன் கரத்தை விடுவித்துக் கொண்டு பின்னோடு வந்தாள்.

அவன் இயல்பான பார்வையோடு, "நீ இப்பவே பதில் சொல்ல வேண்டிய அவசியமில்லை ஜென்னி... பொறுமையா யோசிச்சு நிதானமா பதில் சொல்லு" என்றான்.

அவள் அழுத்தமான பார்வையோடு, "சரி டேவிட்... நான் யோசிக்கிறேன்... ஆனா முடியாதுன்னு சொல்லிட்டா நீங்க மறுக்காம ஏத்துக்கணும்" என்றாள்.

அவளின் பதிலைக் கேட்டவன்  புன்முறுவலோடு, "ஹ்ம்ம்ம்.. ஏத்துக்குறேன்... பட் ஆன் ஒன் கண்டிஷன்" என்றவனை புருவங்கள் முடிச்சிட அவள் பார்க்க,

"நீ வேறொரு லைஃப் பார்ட்னரை செல்கட் பண்ணிட்டேன்னு சொன்னா... அப்போ  நான் உன் முடிவை ஏத்துக்குறேன்... இல்லன்னா சாரி... நான் ஏத்துக்க மாட்டேன்" என்றவனை கடுப்பாக ஒரு பார்வைப் பார்த்தவள், தன் நிலையில் இருந்து அவன் கிஞ்சிற்றும் இறங்கி வரமாட்டான் என்பதை உணர்ந்து மேலே வாக்குவாதம் செய்யாமல் அந்த அறையை விட்டு வெளியேறினாள்.

அவள் நேராக முகப்பறைக்கு வர டேவிடும் அவள் பின்னோடு வந்தான்.

விக்டர் அவளைப் பார்த்து புன்னகைத்து, "பேசிட்டீங்களா?  என்ன டெசிஷன் எடுத்திருக்கீங்க" என்று நேரடியாகவே கேட்க தாமஸ் அவள் பதிலுக்காக ஆர்வமாக காத்திருந்தார்.

ஜென்னி தயங்கிய பார்வை பார்க்க டேவிட் அவள் பின்னோடு வந்து நின்று, "உடனே கேட்டா எப்படி அங்கிள்? ஜென்னி கொஞ்சம் யோசிக்கணும்னு நினைக்கிறா? அவ யோசிச்சு முடிவு பண்ணட்டுமே... அதுவரைக்கும் வெயிட் பண்ணலாம்" என்றான்.

விக்டர் ஆச்சர்யமான பாவனையோடு, "அப்போ உனக்கு இதுல சம்மதமா டேவிட்?" என்று கேட்க,

அவன், "ஜென்னி சம்மதிச்சிட்டா எனக்கு ஒகே" என்க,  தாமஸ் தன் மகனை நம்ப முடியாமல் வியப்பாய் பார்த்தார்.

ஜென்னிக்கு அந்த நேரத்தில் யாரையும் மறுத்துப் பேச முடியாமல் இயலாமையோடு நின்றவள், டேவிடின் சம்மதத்தால் இன்னும் எரிச்சலடைந்தாள்.

அதற்கு பிறகு விக்டரும் தாமஸும் சிற்சில விஷயங்களை பற்றி பேச, ஜென்னி அவர்கள் இருக்கும் இடத்தைத் தவிர்த்து, கைப்பேசியில் உரையாடுவது போல தனியே சென்றுவிட்டாள்.

டேவிட் புறம் அவள் பார்வையைக் கூடத் திருப்பாமல் இருக்க, அவனுக்கு அவள் நிராகரிப்பையும் தாண்டி அவள் மன உணர்வுகள் மட்டுமே கண்ணுக்கு தெரிந்தது.

அவளை வேறெதோ ஒரு விஷயம் அலைக்கழிக்கிறது என்று புரிந்தாலும் அது என்னவாக இருக்கும் என்று அவனால் யூகிக்க முடியவில்லை.

இறுதியாய் விக்டர் தன் நண்பனுடனான பேச்சுவார்த்தையை முடித்துவிட்டுப் புறப்பட, ஜென்னி தாமஸிடம் விடை பெற்றுக் கொண்டவள் டேவிடை மட்டும் கோபமாய் ஒரு பார்வை பார்க்க, அவன் முகம் புன்முறுவலோடே காட்சியளித்தது. அவள் விழியால் தொடுக்கும் கோபக் கணைகள் அத்தனையும் அவன் புன்னகையால் வீழ்ச்சியடைந்தது.

இதிலிருந்து அவளுக்கு ஒன்று மட்டும் நன்றாகப் புரிந்தது.அவனை வெறுப்பதோ மறுப்பதோ அவளுக்குச் சாத்தியமில்லை என்று.